Bundan birkaç sene önce annemler bizi evde yalnız bırakmaya korkuyorlardı, gitmeden sürekli tembih ederlerdi.
Çünkü kedi köpek gibi birbirimizi yiyorduk.
Zamanla böyle bir durum kalmadı tabii, herkes kendi halinde odasında oluyor genelde.
Yemeğini yapar önüne getiririm gerisine karışmam.
kardeşler yaramazlık yapar abla terlikle bunları kovalar, kardeşler kendini yatak odasına kilitler, abla da tekmeyle kapıyı kırar, anne de eve gelince de hepsinin ağzına s.....r. bunlar olur en fazla, yani bizde bunlar olurdu. başka şeyler düşünenler sapıksınız. abla kardeş lan bu. hemen tedavi olun!
şöyle bir gerçek var ki; bazılarının aile ilişkileri öyle bir oluyor ki, iki yabancıdan çok farkları olmuyor. yani absürt bir durum da olsa, iki taraf da razıysa, birkaç el tavla oynanabilir.
annemler küçükken her markete falan gideceklerinde “bakın biz gidiyoruz, sakın kavga etmeyin sakin sakin oturun” derlerdi. yoklukları iki dakika olsa bile mutlaka kavga ederdik. halının üzerinde kopmuş, dökülmüş saçlar.
