küçükken çok kavga edersiniz, ama terlikler ona gider hep küçük kız kardeş sevimlidir yırtar, işi düşünce abi denir abiye. büyüdükçe fark kapanır biraz çok ii de olur dayanışma başlar.
+abii canım x istedi alsana nolur?
- kızım sende de ne mide var alcaksn gece yarısı kiloları
+noluur
-uff tamam
-bana kontör göndersene hadi canım
+bütün kontörlerimi sen bitiriosun zaten git kendin al
-hadi be hacı
+tamam tamam
- kızım ben z ile çıkcam idare etsene beni bizimkilere
+ saati şu kadar aşağısı kurtarmaz
-ne paragözsün sen kime çektin bilmiyorum zaten
+işine gelirse
- tamam tamam sen bizimkilere çaktıma
gibi gibi gider böyle... ii ki varlar ya da ben şanslı azınlıktanım. seviliyor kendisi...
sahip olduğum için henüz şükredemediğim insan.
Sadece ortak genlerden geldiğimiz,aynı rahimden geçtiğimiz gibi biyolojik sebeplerden ötürü sevmek zorunda olduğum için üzülüyorum aslında. Şu sözlükte abiyle ilgili entrylerin bir tanesi bile olumsuz değilken benimki niye olumsuz diye düşünüyorum... Suçlu ben miyim diye... Değilim ama... Sevmek zorundalığından utanıyorum. sevilmediğimi hissediyorum,düşünülmediğimi biliyorum,gerçekten nasıl seveceğimi bilmiyorum...
bir kız için babadan sonra gelen en güzel şeydir abi.
siz ona bir şeyler fırlatıp büyük çabalarla bir tekme isabet ettirirsiniz, o bir vuruşla beyninizi patlatır.
kız kardeş olsanız da onun yastıkla oynamaya çalıştığı futbola eşlik edersiniz.
ps oynatır, yenseniz bir türlü yenemeseniz bir türlüdür.
su ister, masaj yaptırır, gömlek ütületir, daha eve girer girmez bir el işaretiyle pc başından kaldırır sizi.
onun en çok size öfkelendiğini ve eziyet ettiğini düşünürsünüz, ta ki sizi üzen birine ya da bir şeye verdiği tepkiyi görene kadar.
bütün bunlara rağmen en çok sizle dertleşmeyi sever, sizin hazırladığınız şeyleri yer.oyy bitanedir o ya, candır.
ek: bahsettiğimiz abi benden sadece 2 yaş büyük, ama abi işte, iyi ki de abi.
bir erkek için abi paha biçilemez bir pırlantadır. belki ergen dönemlerde rahatsız olursunuz fakat ilerde anlarsınızki abi hep iyiliginizi istemiştir.Şu anda ugruna ölümü bile göze alabilegin isimleri say deseler ilk abimin adını söylerim tereddüt bile etmeden.hiç bir şey söylemeden yapmadan destek olmadan konuşmadan bir kenarda otursa ve onun orda oldugunu bilsem bile bana büyük güven veriyor. Kardeş iyidir hastır da abi sevgisi bir başkadır.
hayat boyu devam edebilen ilk aşktır abi.sana bira bardağıyla süt içirir daha o süt içtiği yaşlardayken, minik papyonu ve pantolon askılarıdır çocukluk hatıralarınız ha bir de o minik ağzıyla '' kardeşiiiiim '' deyişidir, annenizden dinlersiniz ağladığınızda bütün evi ayağa kaldırdığı geceyi.sonra bütün çocuk oyunlarında onun arkasındasınızdır bir sürü sırrınız, hileniz vardır olur da onun size bakmadığı bi anda düştüyseniz bunu kimseye söylemezsiniz ilelebet bir sırdır aranızda, abi büyür ve üniversite için giderse yandınız annenizden daha beter yarım kalırsınız.denk getirir onun peşinden gidersiniz üniversiteye ve aynı evde yaşama şansınız bir kez daha elde edersiniz.evinizin direği, başınızın tacıdır.
uzun yıllar onu anlamayabilir hareketlerine anlam yükleyemeyebilirsiniz kendiniz kızarsınız ama başkalarının ona birşey demesine asla izin vermezsiniz anne-baba dahil, hep taparsınız ona * ama bi vakit gelir ki hem onu anlarsınız hem de beraber geçireceğiniz son üniversite dönemine girmişsinizdir ** evde oturduğu anların kıymetini bilir çok daha iyi davranırsınız, birşey istiyor mu diye gözünün içine bakarsınız ve bu zaman zarfında ona karşı diklendiğiniz, kızdığınız anlar gelir aklınıza üzüntüden kahrolursunuz , 2 ay önce bir arkadışınızı terslediği için sinirlenirken bugün öpüp başınıza koyasınız gelir.. ve o olmadan yaşamayı düşünürsünüz herbir dakika uçup gider elinizden en sevdiğiniz aile ferdiniz, biricik ev arkadaşınız, yolların en hızlısı, istatistikçilerin en zekisidir o ve gene o abi bugün daha değerlidir bugün daha önemlidir bugün daha bir aşktır abi.
küçükken aşırı gıcık olunan varlıktır, yaptığın kavgaların haddi hesabı yoktur.
ammaaaaa ayrıldığında üniversiteye gidildiğinde müthiş özlenir, ne kadar çok sevdiğinin farkına varırsın. o dayak yediğin tekmelerden mosmor olan bacaklarının halini bile özlersin. abiler bi tanedir, arkanda bir güvence, bir dayanak, her ne koşulda olursan ol ne hata yaparsan yap arkanda olup seni desteklediğini bildiğin müthiş canlıdır.
aramda bir yaş olduğu için abi den öte arkadaştır. ama çok farklıdır. gerektiğinde bir erkek gözüyle bakıp eleştirir, sohbet eder. istediğinde benim için herkesi karşısına alır. ilişkimdeki problemleri bile en rahat o çözüme kavuşturur. bunlardan da öte abi dir ya, aynı candandır. yaşlar ilerledikçe daha çok yakınlaşırsınız. küçükken oynadığınız oyunlar nadirleşir artık. ama bir oynadığınızda da küçüklükteki gibi zevk verir hala, mutlu eder. ikinizin hayalleri varsa ortak, abi- kardeş ilişkisi daha sıkılaşır. normal insan ilişkilerindeki gibi; gelecekte sizi bağlayan bir şeylerin olması bağınızı güçlendirir.
valla mütevazi olamayacağım, çevremdeki kardeş ilişkilerini görünce gerçekten farklı sayıyorum abimi. ya tabi bu herkesin kardeşi için kendine özeldir. ama bakınca cidden çevreme bir şeyler farklı bizde gibi gelir hep nedense. bilmiyorum ya abi burdan sana sesleniyorum seni çok seviyorum ! *
bir de on sekiz saatlik reklam çekimi sonrası eve gelip uykunda kendini çekimde sanıp, provalardaki hareketlerini yapıyorsun ya. ***.
ısrarla sürekli sevgilisini mi beni mi daha çok sevdiğini sorduğum * ve her seferinde ''tabii ki seni sen benim canımsın'' * cevabını veren über tatlı dünyanın en sevilesi erkeğidir. candır. bir tanedir.
doğrusu ağabey olandır. abim yok. ama abim gibi gördüğüm biri vardı, kuzenim. aslında kuzenim de değildi o. ama annelerimiz kardeş gibiymiş. biz birbirimizi kardeş gibi bilirdik. kuzen derdik ama. biz birlikte büyüdük. aslında hala varsın, hala abimsin diyebilirim, çünkü sen var olmuştun abi. yaşamıştın.
senin doğduğun gün. bizimkiler evlendikten 1 gün sonra doğmuşsun. esmer, kara kuru bir çocuktu diyor annem. aramızda 6 yaş var. yani bu zamanlarını hatırlamıyorum senin abi. ama şunu hatırlıyorum, kardeşleri değişmiştiniz ablamla. o merve'nin ablası olmuştu, sen de benim abim. eski evinizin çatısında evcilik oynardık. sen benim oğlum olurdun, ablam merve'nin kızı. ama sen daha çok tatlı oluyordun ablamdan. soba vardı, kocaman taşları o sobanın üzerine koyuyorduk. patates közlüyorduk sanki orada.
parka gittiğimizde beni salıncakta sen sallıyordun, merve'yi ise ablam. sana bakıyordum abi, annemin kestirmeme izin vermediği upuzun platin sarısı saçlarım rüzgarda uçuşurken ben senin o kömür gözlerine, sana bakıyordum abi. özledim seni abi.
büyüdün sen, abi. 19 yaşına geldin. 2007 yılında. ekim ayında. bayramdı. hastaymışsın ama sen. aslında doğduğundan beri varmış hastalığın, bilmiyormuş kimse. hep o iğne yapıp gönderen doktor diyemeyeceğim boş adamlar yüzünden daha az zaman geçirdik seninle. annem seninle her zaman hastanedeydi. çok vakit geçirdin onunla, abi.
"ölmez ki" dedim. bizden kimse ölmez.. bayrama denk geldi ani gidişin abi. bir sabah annemin sesiyle uyandım. aslında babamın fısıltısıydı; "başımız sağolsun abi"
sonra annem ağlamaya başladı. bağırıyordu daha doğrusu. "çağrı mı ?!" dedi, duyuyordum sadece. ama biliyordum, elleri ağzında.. saçları dağılmış, gözleri donuk ve yaşlı.. ağlıyordu annem. duydum işte o lanet haberi, duydum.
"dkomnenos, abin ölmüş biz hastaneye gidiyoruz !" dedi annem telaşla. abim ölmüş...
ablam uyandı, "ne oldu ?" dedi. "a-abim.. ölmüş.." dedim. o salak anlamadı, geri yattı. anlamadı lan öldüğünü anlamadı abi !! ama sonradan idrak etmeye başladı. derslerde bayılıyormuş. burnu kanıyormuş, bayılıyormuş. ağzından kan akıyormuş öyle bayılıyormuş. titriyormuş bayılıyormuş. bayılıyormuş... o sene içinde bizimkiler onun için kaç kere şehir dışına çıktılar bilmiyorum bile.
ben ise az önce yine baktığım, odamda asılı çerçeveye bakıyorum. hayır, senin resmin değil.. senin emeğin. içinde arapça bir şeyler yazıyor. senin hatrına odamda duruyor. senin hatrına yıllardır orada, kımıldamıyor. hiçbir tepki vermiyormuşum. en son mart gibi annemin beni sarstığını anımsıyorum. "çağrı öldükten sonra buna bir haller oldu !!"
ah anne. anne... dayım ölmesin.
ve hiçbir tadı kalmayan bayramda artık dışarı çıkmıyorum ben.. ablam, merve ve ben. üçümüz evde oluyoruz. seni anıyoruz. anılarımızı hatırlıyoruz.. merve ağlayamıyor. ağlamak istiyor, gözleri doluyor. ben hemen değiştiriyorum konuyu. hemen gülümsüyor, zeytin. onun gülümsemesini seviyorum. bayramların tadı gerçekten kalmadı abi.
abi.. bugün senin doğum günün. doğum günün kutlu olsun. bir ara yine rüyama gel olur mu ? ama bu sefer konuş benimle..
kelimelerimin yetmediği çok sevdiğim çok özlediğim. ahh abiciğim ah daha dolu dolu yıllar var önümüzde ben buna inanmak istiyorum ama bi yanımda ya erken giderse diyor ne olur gitme beni sakın bırakma senden başka sığınacak limanım yok kızsan da her şeyi anlatacak içimi açıp yaralarımı göstereceğim kimsem yok. canım abim.
sahip olamayanların yana yakıla istediği şeydir abi. benim gibi. keşke olsaydı beni korusa canından çok sevse ve hep yanımda olsaydı ama yok. yanlızım hala.
"küçükken hiç anlaşamadığım insan" diyerek tanımımı yapayım önce. evet sözlük hiç anlaşamazdım ben abimle küçükken. ne zaman ki şehir dışına gitti üniversite için, o zaman değerli oldu gözümde. bayramlarda geldiği bi kaç günde minnacık odada oynadığımız futbollar, okul çıkışıma gelip küçük bünyeme ağır gelen çantamı taşıması yakınlaştırdı bizi. aramızda da 9 yaş fark var, arkadaşlarıyla gelince hava atardım sayesinde okulda, söylemeden geçmeyeyim. sonra ablam evlenip yurt dışına yerleştiğinde iyice yaklaştık birbirimize, evde kalan son 2 kardeştik ne de olsa. lise dönemlerimin en güzel zamanları abimle geçirdiğim zamanlardı heralde. sonra o da gitti, ablamın yanına yerleşti. 7 yılda toplasam 1 yıl bile göremedim. ailem içinde başka kimseyi bu kadar özlediğimi hatırlamıyorum.
kısacası, abi candır, "herkes gitsin bi tek o kalsın yeter" denendir, hatta "evlenmesin de en çok sevdiği hala ben olayım" denen bile olabilir. çok şükür ki yarın geliyor, 2 hafta da olsa mutlu olmama sebep çıktı. umarım ilerde çocuğum olursa ilk önce oğlum olur, herkesin mutlaka abisi olmalı.
hep istediğim şeydir abi. keşke benim de bir abim olsaydı, onunla böyle güzel anılarım olsaydı. keşke abim olsaydı da onun ayağına istediğini getirseydim. isterse bana kızardı, karışırdı. ama olsun yine de abim olsaydı. kuzenlerim var onlara da abi diyorum onları da çok seviyorum ama keşke öz abim olsa, hep yanımda olsa. kuzenlerim başka şehirde, yılda bir kere görebiliyorum * ama ben abimle hep konuşmak, ona sarılmak, onla gezmek, arkadaşlarıma hava atmak isterdim, abimi sizden daha çok seviyorum diyerek onları kıskandırmak isterdim. ama yok işte ve olmayacak. ben ablayım, kardeşim yine olsun ama abim de olsun isterdim.
