dün sözlükte "Türkiye neden almanya olamıyor" başlığı açıldı. sultan 2. Abdülhamit'in Almanya ile ilgili ticari faaliyetlerinden haberiniz yok değil mi? nasıl olsun ki? bugün Türkiye'de hala devam ettirilen bir Abdülhamid düşmanlığı var. bunu körükleyen içimizdeki masonlar eliyle ingiltere. sebebi ne Osmanlıcılık yada nede yeni türkiye cumhuriyetinin batı tarzı demokrasisi. hayır bunun tek bir sebebi var: Türkiye'de bir ikilik oluşturarak bu fitne sayesinde iç siyasi kutuplaşma ve çekişmelerin sağlanması ve devamıyla Türkiye'nin önünün kesilmesi ve aslında ekonomik olarak güçlenmemesi ve bunun getirisi olarak siyasi askeri stratejik olarak Ortadoğu coğrafyasındaki hakimiyetinin kırılması. peki bu kimin işine yarar? ingilizlerin. işte tıpkı bugün israil kartını ileri süren Amerika ve ingiltere gibi, o gün de yine ingiltere Osmanlı'nın Almanya ile ekonomik ittifakını baltalamak adına Sultan 2. abdulhamiti hal ettirdi ve tahttan indirtti. her ne kadar sultanı azleden komisyonun başında Yahudi siyonist Teodor hertz olsa da asıl arka planda ingiltere ve kraliçe Viktorya vardı. o gün Hint ipek yolu ticaretinin bugün de aynen devam etmesi ve o gün sömürge bugün sözde bağımsız hindistan ile hala devam eden tüm ticari ilişkiler ve asıl ortadoğu petrolü idi esas meselesi ingilizlerin. zira bugün de aynı menfaatler geçerli. bizim asıl düşmanımız ingilizlerdir. heyhat ne acı ki 2. dünya savaşıyla 50 milyon insanın ölümüne sebep olan nazizmi ve hitler belasını almanların başına musallat eden de yine ingilizlerdir. Avrupa'da büyüyen ve liderliğe oynayan Alman ekonomisini mahvetmek. bunu ustalıkla başardılar da. bugün ise Avrupa'daki tüm ırkçılık faaliyetlerin arkasında iyi bilin ki yine ingiltere kraliyeti ve maşaları var. evet..
--spoiler--
Abdülhamid, panislâmist politikası sayesinde ingiltere’nin Arabistan’da oynadığı oyunlara engel olduysa da devletin malî gücü daha fazla mücadeleye imkân vermedi. Bu yüzden, 1890’lardan itibaren tarafsız dış politikadan ayrılmak ihtiyacını duydu. Fakat bu sıralarda oluşmakta olan devletler grubundan birine katılmayı da tehlikeli buldu. Yaptırdığı uzun araştırmalardan sonra Almanya ile iktisadî iş birliğine razı oldu. Almanya’yı tercih etmesinde pek çok sebep vardı. Bunların başında, Almanya’nın hiçbir islâm ülkesini işgal etmemiş olması, Ermeni meselesinde Türkiye’nin görüşünü desteklemesi, Alman imparatoru II. Wilhelm’in müslümanların dostu olduğunu açıkça ilân etmesi gelmektedir. Ayrıca Ortadoğu’yu ekonomik yayılma alanı seçen Almanya, iki milletin benzer özelliklerini propaganda aracı olarak ustaca kullanıyordu. Siyasî ittifaktan şiddetle çekinen Abdülhamid, Almanya ile yapılacak iktisadî münasebetler sayesinde memleketin kalkınabileceğini ümit etmekteydi. Almanya’nın kendi iktisadî yatırımlarını korumak için, Türkiye’ye dışarıdan gelecek saldırıya tabii olarak karşı koyacağını da hesaplıyordu. Bu amaçlarla, başta demiryolu olmak üzere Alman yatırımcılarına geniş imtiyazlar verildi..
Sultan Abdülhamid, Osmanlı ailesinin bütün özelliklerini taşımaktaydı. iri burunlu, parlak ve iri gözlü idi. Soğukkanlı fakat vehimli bir mizaca sahipti. Yürürken ve otururken biraz öne doğru meylederdi. Titrek fakat kalın bir sesi vardı; çok dinler, az konuşurdu. Kendisiyle konuşanlara saygı telkin eder, herkese karşı nazik davranırdı. Hoşlanmadığı kimselere bile güler yüz gösterir ve sevmediğini belli etmezdi. Karşısındakinin duygu ve düşüncelerini sezmekte mahirdi. Herkesin gönlünü almasını iyi bilirdi. Fevkalâde bir zekâya ve hâfızaya sahipti. Bir kere gördüğü veya sesini işittiği kimseyi asla unutmazdı. iradesi kuvvetli, fikir ve kararlarında istiklâl sahibi, tehlike karşısında metanetli idi..
