Hislerimizin bizi genelde yanlış yönlendirdigi bir ask oyunudur. Basta sadece güzel seyleri görürüz karsımızdakinin. Ancak daha sora karsımızdakini aslında tam anlamıyla tanımadıgımızı ve bu andan itibaren kisinin gercekte nasıl biri oldugunu görürüz. ilk bakışta aşk diye nitelendirgimiz güzel olay bütün kusurları örtmüştür cunku. Bu zaman gectikce azalmaya baslar ve basta gördügümüz bütün güzel olaylar,tatlı fanteziler yerini sıkıntılara ve sorunlara bırakır. Bu sorunlar basladıgında da iliskide olan kisiler tam anlamıyla kendini yansıtır bizlere. (bkz: buzdağının görünmeyen kısmı,aşka ikinci bakış)
seni anlıyorum demek koca bir yalandır. kimse kimseyi gerçekten anlayamaz dünyada. ve insan derisi de en kalın zırhtır. sızdırmaz koridorlarındakilerin kokusunu dışarıya. deliliğin, alçakgönüllülüğün kokusunu duyamazsınız. otobüs durağında yanınızda gazete okuyan mülayim görünüşlü emekli amcanın, birazdan eve geçip karısını ve mavi gözlü kızını doğrayacağını bilemezsin. ve her sabah karşılaştığın ama farketmediğin komşunun çirkin oğlunun içindeki tutkuyu da göremezsin.
seni anlıyorum demek koca bir yalandır. ancak beş duyunun izin verdiği kadar anlayabilirsin sevdiklerini ve aileni. görebildiğin, duyabildiğin, dokunabildiğin kadar anlayabilirsin çevreni. ve belki kollarını beline doladığında, kolarının arkada kavuştuğu kadar anlayabilirsin sevgilini de. ki bu olağanüstü bir andır ve adı da aşktır. bütün olağanüstü şeyler gibi emek ve zaman ister. ve elbette iki adet de olağanüstü insan.
ama sevdiğiniz insanı anlamanın tek kesin yolu; uzun, ılık, ıslak ve şevkatli bir öpüşmedir. dilleriniz birbiriyle tanıştığı ve kalp atışlarınız eşsiz bir melodiye dönüştüğü an anlamaya başlarsınız karşınızdakini. gözlerinizi yumar ve yanılmamayı dilersiniz.
edit: bu yazı daha önce başka siber alemlerde de yayınlanmış olup tamamen bana aittir.
