dolapderede çekilmiş filmdir. gerek oyuncu kadrosuyla, gerek müzikleriyle, gerek konusuyla beni benden alan filmdir. hemen her repliğini ezbere bildiğimdir.
--spoiler--
her hayatın bir ağırlığı vardır koçum. seninki kaça tartıyo?
--spoiler--
en az 800 sayfalık olan ve birinci kalite kağıda yazılan romandır. evde okunması tavsiye edilir zira metroda yada otobüste okumak için taşınması oldukça külfetlidir ve kol kası gerektirir.
Savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın,
raksederken mahallenin maşallahı, eyvallahı,
güzelleş be oğlum,
şimdilik ölümüne kadar hayattasın.
...
Şimdilik, ölümüne kadar hayattasın...
--spoiler--
eğer hatun seni seviyorum evlenelim ayaklarına yatarsa önce yüz mumluk ampule yarım metre mesafeden bakın!.sonra gözlerinizi cıvırın gözlerine dikin!.eğer hala gözlerini görüyorsanız,o kızla evlenin, allahına kadar sizi seviyor kardeşim!
--spoiler--
--spoiler--
savrulurken roconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
zaman ki
sana hasta oldu, incelikli haytasın,
raksederken mahallenin maşallahı-eyvallahı..
güzelleşş be oğğlumm şimdilik ölümüne kadar hayattasın
--spoiler--
Türk sinemasının en baba filmi.her sahnesinde bi şeyler anlatır,filmi uzatmak için koyulmuş bi sahne bulamıyacağınız ender filmlerdendir.bi kere izlenmekle yetinilmez kesinlikle.bir komedyen olan okan bayülgenin insanı salih karakterine inandırması ise okan bayülgenin başarısıdır.filmde geçen bi çok replik iz bırakmıştır.seyredin, seyrettirin derim.
acı bir aşk, racon kesen kabadayılar, günü kurtarmak için yaşıyan insanlar.. işte kolera sokağında hayat böyledir. çekirdekten yetişen salih ve aşkı tina. ön planda varoş mahallesi arka planda türk polisi... yani gerçekten ağır bir roman... öyle ağır ki buna arabesk diyemiyorum. acıyı dramatize ediş yöntemi birçok türk filminden farklı... gözyaşlarıyla değil ızdırap yoluyla anlatıyor izleyiciye. film adeta işkence yapıyor izleyiciye. ağırlığı altında eziliyoruz, biz de rakı içip esrar çekip kafayı bulmak, karanlıkta kaybolmak istiyoruz...
film gerçekten türki sinema tarihinin kilometre taşlarından. mahalle kabadayılığını adabıyla işleyen filmin sadece "racon" kesmiyor aslında. miğde bulandıran sahneleriyle kolera sokağı gibi yerlerde aşkların, kavgaların kısaca hayatların nasıl yaşandığını anlatıyor bize. bir sado oluyoruz mahalleyi koruyoruz, bi salih oluyoruz aşkı buluyoruz. bi reyis oluyoruz haraç alıyoruz bi tina oluyoruz umuda tutunuyoruz... sadece bunlarda değil geri planda kalan karakterlere biraz mercek tutup incelesek ne ağır romanlar çıkar kim bilir...
performanslar ise ayakta alkışlanacak cinsten... okan bayülgen tam donanımlı bir oyuncu olmamasına rağmen çok iyi bir performans sergilemiş. tıpkı karakteri gibi, ne genç ne de adam... oyunculuğundan çok duruşu ve bakışlarıyla etkiliyor izleyiciyi, hele filmin ilk yarısında tina'yı her gördüğündeki halleri yok mu, bu adam bunu nasıl yapıyor diyorsunuz... bir başka performans ise tabiki müjde ar'ın... tina'yı oynamıyor adeta yaşıyor kadın, belli belirsiz hüznü ve aşkı ile izleyiciyi hep ikilemde bıraksa da onu da çözüyoruz sonunda... ama tartışmasız filmin en mükemmel performansı mustafa uğurlu sergiliyor. yok böyle bir psikopat karakter. iliklerime kadar hissettim onun kötülüğünü...
bir de filmin soundtrackleri varki, aman allah'ım diyor insan... ara ara giren bir vurgun bu sevda introsu ve finaldeki ağla sevdam beni benden aldı kolera sokağı köşesine bırakıp terketti resmen. bir şarkı filme bu kadar mı yakışır. bir vurgun bu sevda'dan başka nasıl anlatılırdı bu aşk. aysel gürel böyle bir şaheser yarattığın için seni bir kez daha sevgiyle analım...
öte yandan filmin eksi yönleri de yok değil tabi... kopuklukları siz de hissedersinbiz, kolera canavarı sahneleri cidden acemiceydi ama filmin ağırlığı altında pek göze batmıyor bu teknik hatalar, zira izleyici o arada ıstırap çekiyor oluyor...
sonuç olarak bu melankoliyi tavsiye ediyorum. izleyin, izlettirin... 8/10
not: size de film yarattığı etki bakımından "requem for a dream"i hatırlattı mı?
--spoiler--
savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın,
raksederken mahallenin maşallahı, eyvallahı,
güzelleş be oğlum şimdilik ölümüne kadar hayattasın.
--spoiler--
--spoiler--
savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın,
raksederken mahallenin maşallahı, eyvallahı,
güzelleş be oğlum şimdilik ölümüne kadar hayattasın.
--spoiler--
en iyi türk filmi, tartışmam bile. filmin geneliyle kıyaslandığında eğreti duran bazı sahneler var tabi, "kolera canavarı"nın bazı sahnelerinin çok acemice çekildiğini mustafa altıoklar da kabul ediyor. bazı planlar arasında kopukluk var. müzikler inanılmazdır, bazı vurucu sahneler müzik olmasa çırılçıplak kalır, o derece iç içe geçmiştir. neyse, atilla dorsaycılık oynamıyorum, sahne sahne filmin bokunu çıkararak tekniğinden bahsetmek gereksiz. barındırdığı hüzünle anlamlandırdığım filmin teknik yönlerini tartışmak saçma. senelerce, defalarca izleyip bıkamadığım, benim için çok özel bir filmdir. keş bir filmdir. masum günahlar, kötü kokan melekler, o hayatlar mı bok yoluna gitmiş, yoksa hayatın kendisi mi bok, hepsi iç içe. severim böyle filmleri, kötü kokuyor gibi duran insanların gerçek kokularına ulaşmak için koklamayı severim, merak ederim hikayelerini, dışavurumlardan ziyade alt metinleri okumak hoşuma gider. okan bayülgen'e de müjde ar'a da oyunculukları konusunda söylenecek hiçbir şey yok...
türk sinema tarihinin en güzel filmlerinden biridir. dünya tarihindeki en muazzam melankolik fimlerden bir tanesidir ayrıca. izlemeden ölmemek gerekir. zira izledikten sonra hayatın anlamını, yüzsüzlüğünü, zorluğunu, insan denen mahlukatın ne kadar zavallı ve acımasız olduğunu bir o kadar daha anlıyorsunuz.
1996 yapımı bir Türk filmidir. okan bayülge'nin başrolünde oynadığı ve Sadri Alışık en iyi erkek oyuncu ödülünün sahibi olduğu filmdir. müjde ar la olan sevişme sahnesi Türk filmlerinde benzerine az rastlanır bir sahnedir...
tanımsız bir film. benzeri yoktur, olacağını da sanmam. oyunculuklar zirve, senaryo muhteşem, sahneler mükemmel. daha iyisi olabilir mi? olamaz. sadece izleyip izleyip hayran kalınır, başka filmlerden tad alamazsın. sonra biri çıkar recep ivedik gibi bir film yapar, "nerde ağır roman, nerde bunlar" dersin. ekipteki herkes senin için ölene kadar tabu haline gelir. ne yaparlarsa yapsınlar zirvede kalırlar.
eğer ağır roman ruhu, içinizde bir yerlerde hep varsa; izlemeden önce yaşamadığınızı düşüneceksiniz.
izledikten sonraki ilk derin nefeste, ilk iç çekişte anlayacaksınız..
