ay savaşçısı'nda mavi saçlı kız olmak adı neydi hatırlamadım ama mamoruya aşık olmak.attan düşüp ölen antonyi unutan candye sinir olmaktır 90ta çoçuk olmak.
hakan peker, çelik, burak kut, bizimkiler, power rangers'lar ile büyümek ve annelerin korkunç mat makyajıyla yüksek bel pantolonlarını izlemek zorunda kalmaktır.
hala gunumuzde mustafa sandal'in kalmadi isimli parcasiyla uzaklara dalip gidebilen yetiskin olmaktir. zamani ve o zamanin insani ozetleyecek en bir guzel eser de minik serce imzasi tasir
orta boyluysanız hakkınızda yine 90'larda doğan çocuklar tarafından "ekonomik boy, ehehe beslenme çantasına sığar." tarzı espriler yapılmasına da sebep olur. o reklamlarla büyümüş bir nesiliz ne de olsa.
çocuktan çocuğa coğrafyadan coğrafyaya değişen olaydır.
bazıları micheal jackson şarkıları dinlerken; bazıları metallica yla kendinden geçmiş, garip şarkılarla garip danslar etmiş, kimileri bazı dizileri ve karekterlerini unutamamış...
benim hatırladığım ise basit bir köy hayatı, sabah kalk tarlaya ordan ahıra, tepeye çıkıp ağaçlara birşeyler kazımak, güçsüz bir halde kuyudan su çekmeye çalışma... elinde sapan portakal ağaçlarında serçe avlamak... bisikletle tozlu yollarda ön kaldırmaya çalışmak, camiye gidip bi kaç süre ezberlemek...
biz de ne metallica vardı ne madonna ne de kumandalı bir araba. televizyonun bile evimize girişini hatırlarım.
şimdilerde ise antalya nın merkezinde bir ev araba sahip olunan bir dizi elektronik aletler ve ben... böyle de mutluyum ama bir gün gelecek o köye geri döneceğim.
ebeveynlerden dayak yemekti.. bunu hakedecek bir şey yapacak kadar özgür olmaktı. aman yavruma bir şey olmasın mantığıyla çocuğu bilgisayar başına oturtup yıllar sonra nerde hata yaptık? neden bu çocuk böyle oldu? sitemlerini eden anne babadan uzak olmaktı.
*arkadasınla haberlesebilmek icin bir alt sokaga kosa kosa gitmek.
*süper baba izlemek.
*hayatının bilgisayar, cep telefonu vs ile işgal edilmemiş olması.
*dostlugun kıymetini bilmek.
*kaliteli müzige şahit olmak.
*ülke icin herseye ragmen umutla yetiştirilen bir çocuk olmak.
*barbie bebek sahibi olunca sevinmek.
*okulun eglenceli olması.
*mutlu olmak.
en çok ikilemde kalan kuşak.teknolojı yenı yenı yuzunu gostermeye baslamıs ama bı yandanda 80lerden kalan oyunları oynamaya calısan cocuklar..aslında yınede sanslılar cunku 2000lerın cocukları bılgısayardan kafasını kaldıracak durumda degıller.
bankları kale yapıp japon kale oynardkı atari salonları vardı mahalle macları yapılırdı maclar yapılırken mahallenin butun cocukları toplanırdı,atari cooook buyuk lukstu meşe(bilye) oynamaktır captain tsubasanın bir bolumunu izleyip dısarda top oynamaktır.
