90'larda varoş semtlerde yaşayan çocuklar için okula gitmek tam bir eziyet olmuştur.sıra dayakları,tokatlar,azarlar,kulak çekmeler,5 parmak ucunu dik şekilde birleştirip insafsızca cetvelle vurmalar,o dönemde hafızada kalan kötü anılar. sözümona adları öğretmen konulan insan müsveddeleri tarafından hunharca körpecik sabilere bu denli vahşice davranılmasının nasıl bir açıklaması olabilir hala aklım ermiyor.o dönemlerde öğretmenler öğrenciler üzerinde o kadar baskı kurmuşlardı ki birçok çocuk da kalkıp annesine babasına anlatmaya cüret edememiştir.benim gibi edenler ise varoş semtde yaşamanın dezavantajı olan boşverci ailelerin \'birşey olmaz oğlum\' sallamaları ile ellerinin kenarlarıyla bir köşeye bırakılmıştır.insanlık ayıbı olan, bu sadistik uygulamalardan elbette müdür,müdür yrd.,öğretmen\'lerin yada bunların yakınlarının cocukları mahrum bırakılıyordu.o yaşlarda bu denli şiddet ve ayrımcılığa tabi tutulan nesil\'in, şu andaki bazı kusurlu düşünce,hareket ve davranışları o döneme ait izleri teşhir etmektedir.diğer bir konuda o dönemde birçok çocuğa eğlenceli bir oyun gibi gelen bakkaldan ciklet,çukulata,cips çalma furyası.yakalanmadan abur cubur çalan çocuğun mutluluğuna diyecek yoktur.fakat yakayı ele verenler ise hiç de akıllarına gelmeyecek,yaşlarına göre çok ağır şiddete maruz kalmaktaydı.sezerciğin sütçünün,deposundan süt yada bakkalın kasasından ekmek çalıp yakalandığı anda ki sahneyi balık hafızalarında canlandıran insanlar o körpecik çocuğun ne denli büyük korkular yaşadığını hatırlayabilirler.mütemadiyyen bakkal yada market sahipleri yakaladıkları çocukların suratına sertçe tokat atmanın yanında birde seni polise götürcem tehditleri ile çocuğun psikolojinde büyük yaralar açmıştır.o dönemin varoş semtlerde yaşamış piç * jenerasyonu zannımca çok büyük haksızlıklara maruz kalmıştır.o dönemde revaçta olan büyük abilerin,babaların,dedelerin,amcaların birbirlerinin kaset,çakmak,tespih hacılatmalarına * esprili şekilde yaklaşan * çevredeki fertlerden bir nebze olsun özenerek o hırsızlıkların içine girmiştir.
yalnız şiddet kalktığından beri öğrenci tavırlarında aşırı bir bozulma var. üstelik bahsedilen yıllar ile şimdiki zaman arasında çok fazla bir zaman farkı yok. öğretmenlik ile çobanlık arasında fark olmalı diyordum ama öğrenci psikolojisi çobana daha çok alışık. kötü davranan öğretmen olunca daha sessiz, sakin ve terbiyeliler. iyi öğretmen bulunca onu ezmenin her türlü yolunu deniyorlar, utanma duygusu yok. böyle gözlemledim hep. şiddet her zaman çözüm değildir ama bazen çözüm sanırım. hayat ne kötü... vahşi olmadan yaşama şansı medeni toplumlarda bile yok.
