atari kasetleri vardı içinde 5000 oyun yazıyor büyük bir umutla alırdım ama yok 4 oyunun değişik seviyelerdeki halleri. playstation 1 ahh gökten inmiş gibi gelirdi gördüğümde akrabada vardı oynatmıyordu ibne o oynuyordu ben bakıyordum şimdi playstation 2 yi kusutusuna kaldıralı 1 sene oldu.
o farklı özenilecek kıafetler dolaşıp istediğin kadar saçını enseni uzat bu kadar abes kaçmazdı.O videolar kasetler o kasetleri alıp saatlerce kurcalamak falan. O klasik ev eşyaları.
Bizim küçüklüğümüz güzeldi bilader ; tasolar vardı , misketler vardı , bilyeler vardı yardırırdık yokuştan aşağı arkamızdan komşular ayakkabı falan atardı , milletin bahçesine dalardık, piçin teki bağırırdı hep ağaca dalan var diye kaçardık hemen ordan , sporcu kartları vardı tamamlayınca hediye alıyorduk , sabahtan akşama kadar dışarda top oynardık , yukarı mahalle aşağı mahalle vardı yukarı mahalle hep düşmandı bize , birbirimizle hiç geçinemezdik mahalle maçları yapardık hep mevzu çıkardı.
*
Şimdikiler öyle mi ? ; Oğlan gelmiş sanalda karı-kız muhabbeti yapıyor , kız emo gibi saçlar, konuşma bir garip resimler çektirmesi neyse bişey demeyeceğim. Biz arkadaşlarımızla kavga etmezken zamane veletleri birbirine sövüyor, bu da hoşlarına gidiyor , ne adamsınız lan. ya biz çok ağırdık, ya da zamane bebeleri çok hafif kalıyor. Neyse uzun lafın kısası;
*
Bizim Küçüklüğümüz harbiden Güzeldi Bilader ..
anne-baba yahut ablanız tarafından dürtülmek suretiyle yerinizden kaldırılıp televizyon kanalını değiştirmeye zorlanmanızdır. o zamanlardan başladı benim bu televizyon nefretim.
not: bizim evde mi kumanda yoktu yoksa hiç mi yoktu bilmiyorum. ama kalkıp kalkıp televizyonun köşesinde o küçük düğmelere basmak bi kabustu benim için.
sarı bıyığı iyi bir adam zannetmek.
ağızda patlayan şeker yemek.
klimasız arabalar,leptopsuz dizler,kulaklıksız otobüsler,tüplü televizyonlar,internetsiz bilgisaylarlar...*
