dışı turuncu ambalajlı 'cino' diye bi çikolata vardı, içi portakal aromalı, of yaaa olsa da yesek dedirtir adama.
bir de sagra'nın sarelle çeşmesi, plastik kocaman beyaz kaplarını o çeşmenin altına koyarlar, çeşmeyi açarlar istedğin kadar alırdın ki bizim eve nedense (!) yarım kilodan aşağısı girmezdi. her çocuğun hayaliydi: ah ulan bizim evde de olsa o çeşmeden nidaları eksik kalmazdı.
cino (ayacip bi çikolatadır. ekşimsi tatlımsı bi lezzet)
leblebi tozu
tropy (üstü hindiztancevizli idi)
yumiyum (içinde domuz yağı olduğuna dair söylentiler çoktu)
patlayan şeker (patlarken ağzımı açıp nasıl patladığını aynadan bakmışlığım da vardır)
kesinlikle capry sun, hatta önce hüplet sonra gümlet diye de burak kut'lu reklamı vardı. pringels (böyle mi yazılıyordu bu meret) da 90'ların sonuna doğru epey popülerdi.
abur cubur sayılmaz pek ama panda nın net adında sütlü bir dondurması vardı. nasıl bir lezzeti o. resmen sütü dondurmuşlarda yalaya yalaya yiyormuşsun izlenimi verirdi. panda dondurmaya sesleniyorum yeniden üretin onu. aptal max dondurmasını yemek istemiyorum.
edit: bulamdım görselini o kadar yırtınmama rağmen. allah ını seven bulsun görselini. monitörü yaliim bari.
