yıllarca kahrınızı çeken, her türlü rezilliğinize rağmen sizi zevcesi olarak görüp aile reisi sıfatını kaybetmenize müsaade etmeyen hayat arkadaşınıza "doğruları" söylemektir.
biz tabi hayat koşturmacasından, mücadeleden, fukaralıktan hovardalık yapamadık.
ancak yeni yeni rahata kavuştuğum bir dönemde, bir gönül maceram olmuştu. ilik bir hanıma tutulmuş, o yaşlarda duvardan duvara vuruyor ve cennetin tezahürü olan huylara sahip eşimi ihmal ediyordum.
ahhh. hala pişmanlığını tam şuramda (not: kalbimi gösteriyorum) taşırım.
aştık. ben o at gibi kadını bıraktım, yuvama demir attım. şimdi şimdi görüyorum, dış güzellik kimseye kalmıyor.
hanımım da hanımım. başka hiçbir şey demiyorum yıllardır.
not: arkadaşlara gördüğünüz üzere hanımıma çok düşkünüm. artık "nihat bu çarşamba bana gel de beni güzelce bir yala" diye mesaj atmaktan yoruldum. nasıl reddeceğimi şaşırdım artık. ondan sonra "nihat yaşlandı kimseyi yalayamıyor" diye laf çıkarıyorsunuz bir de.
Çok garip bir durumdur ihl'de okurken okruken felsefe hocamız vardı. Tam sizin kafada demokrat biriydi. Tüm okul severdi bu hocayı. Görüşlerini kimse tartışmazdı bile. ihl zihniyetiyle tamamen zıttı. Ama hiçbir problem olmuyordu bu onun içinde bizimde. Bunu şundan söylüyorum. Bizim saygımız var ama kemalist, solcu, dinsiz kesimin bize hayvana verdiği değeri bile vermiyor. Neyse. Bunu şundan söylüyorum işte bu felsefe sosyoloji hocamız tam 50 yaşındaydı. Kimse inanmıyordu. Kadın gitgide güzelleşiyor daha bakımlı biri oluyordu. inanamıyorduk bizde haliyle. ilk geldiğinde 30 larinda bir hoca sandık. Ben annenizden büyüğüm dedi biz şok tabi. Uzatmadan allah uzun ömürler versin. iyi kadındır. Tüm okul sever. Tüm okulun o hocamızla fotoğrafı muhakkak vardır.. iyi ki öğretmenlerimiz var.
