bir durum. aşık olmak eziklik değildir. hatta bilhassa sahip çıkmaktır aşık olmak. her ne kadar kendine sahip çıkamasan da. iki entry üstte ki yazarın yorumu, 90'lı ve 2000'li yılların başında ki saf temiz adam gibi duygulardan ne tür bir hale geldiğimizin kanıtıdır.
Sonra gerçekten aşık olur, mutludur, sonu kötü biter ve nefretle dolar. Aşktan uzak kalır.
Ardından boşluğa düşer ama tecrübesini de unutmaz, mantık arar, aşkı kenara koyar. Mutlu ve olgun zanneder kendini; ama anlar bunun da doğru olmadığını.
Ve 26 yaşına gelir delikanlı. Bu kez kalbini acıtmayacak, senelerini yemeyecek, mantığını ikna edecek bir kıza, eskisinden de güçlü yüreğiyle tüm sevgisiyle bağlanır aşık olur.
En sağlıklısı da budur.
Güçlü olun kardeşler. Allah hepimize gösterir hakettiğimizi.
o değil de 26 olmuş yaşım başlığı görünce fark ettim. yoksa ben daha 16 yaşım da gibiyim. niye hiç kullanmadık ki kalbimizi. yoksa 86'lıların ortak kaderimi.
daha olgun bir yaşa gelindiğinden daha olgun ve gerçek bir aşk olacaktır.
not: 24 yaşındayım şuana kadar hayatıma girenlerden sadece birisine çok yoğun duygular beslemiştim. artık beslemediğime göre bence gerçek aşk değildi, tabii kaçırmış olma ihtimalimde var ama bence bir çocukluktu 20'li yaşların çocukluğu. ilerleyen yıllarda belki 24 belki 26 veya sonrasında elbette gerçek aşkı bulacağımdır ve geç kalmış olduğumu düşünmem o zaman. ne demiş atalarımız geç olsun güç olmasın.
