üst üste binen aksilikler ve şansızlıklardan ötürü başvurmaya niyetlendiğim sorunsaldır. bir baltaya sap olamayan, sorumluluk almaktan artık korkar olan, kaybolan özgüveni için müge anlı'ya başvurmayı düşünen, benlik sahibi olmayan ne diyeyim insan mı diyeyim yoksa müsvettesi mi bilmiyorum. ve bu hatalarımı her gün yüzüme vuran insanlar var. daraldım, bıktım, soğudum. tek çıkış yolu olarak görüyorum açıkçası bunu. ha çıkış yolu olarak bir alternatif daha var, o da intihar. bu iki seçenekten ilki belki beni hayatta tutacak, diğer seçenek ise hayatımı benden alacak, sevdiklerimden beni koparacak. ilk yolu bir türlü kestiremiyorum, nasıldır. engebeli mi, beni zorlar mı, yorulur muyum, bayır mı hiç bilmiyorum. ama ikinci yol koskoca bir uçurum, dibi görünmeyen, kapkaranlık...
