çayımı ve sigaramı alıp keyifle izlemek üzere ekran karşısına geçtim.daha ikinci bardağımı doldurmadım ki goller peşpeşe geldi, tat bırakmadılar.zoraki kendi kalelerine attıkları gol bir nebze umutlandırdı; ama arkasından gelen 3. gol yine keyfimi kaçırdı.fenerbahçe hırslı, tutkulu.bakalım, başladı 2. yarı.
başarı ve tesadüf üzerine konuşanların ilk başta kendi takımlarına bakmalarını gösteren maç. başarı hangisidir, tesadüf hangisidir dersini an itibari ile galatasaray'ın parken stadında uefa kupası finalinde yendiği arsenal veriyor kendilerine.
demek ki neymiş? futbol ayakla oynanırmış, çeneyle değil.
dune kadar buralarda ahkam kesen, atti mi mangalda kul birakmayan fanatik fenerbahceli sozlukculerin nedense yorumsuz biraktiklari mactir. sanirsam arsenal' in gollerini izlemekle mesguller. *
budut> yok be burdalarmis eksileriyle belli ettiler. *
türkiyenin avrupadaki gerçek temsilcisinin fenerbahçe olduğunu söyleyen zihniyetlerin, tek tek ortaya çıkmasını istememi sağlayan bir skorla devam eden futbol müsabakası. *
sahadaki fenerbahçe'nin geçen seneki ile alakası olmaması durumunu gözler önüne seren maçtır ayrıca. bir teknik direktör bu kadar mı sıçıp batırır bir takımı. gözlerim dolu bir şekilde maçı izliyorum hala.
