--spoiler--
futbolcuların 300'er milyarlık cukkayı götürdüğü maçtır aynı zamanda. peki bu paralar nereden çıkıyor dersiniz?
--spoiler--
alınan paraların da ötesinde bizi gerçekten kendimize getirmiş maçtır. benimde o kadar ana sponsorum olsaydı bende burdan herkese 300 ' er milyar dağıtırdım.
savunmamız zayıftı yoksa daha iyi sonuclar alabilirdik. son dakika golü bile değil son saniye golü. semih her zamanki gibi son saniye insanı. yorumlardan birinde muhalefet gücümüzün baskın geldiğini söylüyordu aynen öyle. tabuları yıkmak için illa gol yememiz gerekiyor galiba. (gülücük burda) herşeye rağmen penaltılardaki şansımızla birlikte yarı finale geldik. teşekkürler...
ikinci yarı: rüştü geç çıkış yaptı, emre kafayı yanlış yere vurdu; maç gitti dedik.
uzatma 1 : tek kale top oynadık, terim götürecek maçı dedik.
uzatma 2 : 119. dk golü yedik küfürleri havalarda uçuşturduk sağı solu yumrukladık lanet okuduk... 120+2 rüştü topu şişirdi semih önce sarj yaptı rakibine sonra düşen topa sol ayağı ile bir vurdu meşin yuvarlak ağlara yuvarlandı çıldırdık, maç geldi dedik işte bu sefer geldi zira bu bir mucize.
penaltılar: uefa maçtan önce " iki 14 numaraya dikkat" dedi onların ki kaçırdı bizim 14 attı. ve sonra rüştü çıktı sahneye golden sonra kızdığımız sinirden kudurduğumuz rüştü topu bir çıkarttı...
gerisi rüya gibi zaten sabah uyandım ve tarihe baktım acaba gece bir rüya mıydı? yoksa ben alkolü fazla mı kaçırmıştım?
hayır! güzel bir zafer, gerçekten bunun adı bir zafer...
maç sonrası ankara...
galibiyetin dakikasında korna sesleri gelmeye başladı, güzel bayrağımız araba camlarında, ellerimizde ne de güzel dalganıyordu.
kırmmızıı! beyaaz! en büyük! Türkiye sloganları ve çığlıklar birbirine karıştı.
ankara/ bahçelievler
normalde yanyana gelse piyasa yapacak olan arabalar o coşkuyla yalnızca tezavhurat yaptı, cinsiyet ayrımı kalmadı, yalnızca sevinç, coşku ve tüm yüzlerde gülümseme vardı.
türkiye bunu hak etmiş mi, sonrası nasıl olur, kötü mü oynamışız kimsenin umrunda değildi bu. yalnızca türk olma gururu vardı, bir kere daha ders vermiş olmanın coşkusu.
siz bakmayın semihe, o sus işareti bize değildi*
ama en güzel manzara öndeki arabadaydı. damat arabayı kullanıyor, gelin sunrooftan çıkmış bağırıyor, duvağı ile bayrak aynı yöne gidiyor, etrafa gülücükler saçarak el sallıyor.
iyi geldi bu türk insanına, hala bir sürü insan seviyormuş türkiyeyi. son zamanlarda korkmaya başlamıştım.
teşekkürler aslanlar.
kırmızı! beyaz! en büyük! türkiye!!!
türk milli futbolcuların "mucize vardır" tezini yürekleriyle ve inançlarıyla ispatladıkları maçtır. bundan sonra mucizenin adı türk milli futbol takımı olsun!
aşşağılık kompleksi, 4-4-2, koordine ataklar, slaven bilic'in bizim imparatora çektiği hareket, semih'imin nefis borusu, olic kazmasının boş kaleye atamadığı top, rüştünün harikalar yaratarak gol olmasına müsaade ettiği top, balta'nın semih'in kafasına yolladığı top, hamit'in bazukaları, modric denen fırlamanın harika oyunu vs vs vs.
bi dünya şey sayabilirim ama 120+2 de gelen golle dünyadan uzaklaşmış, kendimi sokaklarda şort, tişört, terlikle kıçımı yırtar vaziyette bulmuş ve bu entry'i girerken yurtta olduğumun farkına vararak uyanmışımdır uykudan. yok lan rüya falan değilmiş! bildiğin maçmış, döşemişiz boruyu, yollamışız hırvatları evlerine. yani ne söylenir, ne yazılır ki bunun üzerine? oynayan, oynamayan, idman asan, okeye kaçan, play station oynayan, avusturyalı hatunları kesen tüm topçularımıza teşekkür ediyorum. böylesine bir gece daha yaşattıkları için bana. ilerde çocuklar, torunlar sorunca anlatacağım mükemmel bir anı daha kattıkları için hayat belleğime hepsini alınlarından öpüyorum! hakkında atıp tuttuğum, bok attığım fatih hocaya da teşekkür ediyorum. önlibero çıkarıp forvet alarak ''biz kupayı kaldırcaz kardeşim!'' dediği için. rıdvan' a da teşekkür ediyorum. evde babamla maç izlermişcesine samimi olduğu için! melih şendil' e de teşekkür ediyorum. gooooooooooooooolllll diyerekten ağzını, avazını patlatığı için. yurdun yanındaki kasetçi abiye de teşekkür ediyorum. tahtası eksik manyaklar gibi zıplayıp, dans etmemi sağlayacak şarkıları çaldığı için. ve allah'a da teşekkür etmek istiyorum. var olduğu ve bana bu mükemmel günü yaşamamı sağlayan ömrü verdiği için!
kendimden geçercesine ''ağlamak istiyorum sayın seyircileeerrrr, bu zafere şapka çıkarcaksınız şapkaaaaa'' diyerek haykırmak istiyorum. ve güzelim entry'mi manidar bir iç anadolu sualiyle noktalayıp cevaplamak istiyorum:
-adamı naparlaaar hacı abiiii????
-s.kerleeeeeeeeer!
teşekkürler türkiye. her nerede yaşanıyor ve yaşatılıyorsan.
maç için mantıklı bir yorum yapılacaksa bu ancak 119. dakikaya kadar geçerli olacaktır. evet türkiye çok kötü oynadı. hatta o kadar heyecana o kadar yürek hoplamalarına rağmen bazen böyle kendimi anlamsız televizyona bakar buldum. hırvatistan ise beklendiği gibi kaçırma rekorları kırdı. o direkten dönen top yetmedi, dönen topta tamamlanamadı. peki sonra ne mi oldu? orasını kimse bilmiyor. bilemeyecekte.. elin alman'ı hırvat'ı çek'i yanımda maçın skoruna inanamıyor ben nasıl inanayım? ayrıca çek cumhuriyeti maçında 2-0'dan sonra umudu kesip odasına çekilenlerdenim. yani o geri dönüşü hayatım boyunca içimde bir ukte olarak yaşatıcaktım. ama bugünki geri dönüş en can alıcısıydı. teşekkürler milli takım.
Maç anında birçok tepki verdim, gerek entry konusunda saçmalama, gerek bağırma, gerek ağlama.
Bu maç için gerçekten söylenecek hiçbir şey yok. inanılmaz şeyler oldu o 120+2. dakikada. Keza penaltılarda da öyle.
Önce isviçre maçı, Arda Turan mucizesi. Sonra Çek Cumhuriyeti, Nihat Kahveci insan üstü işler yaptı. Şimdi de Hırvatistan, Semih Şentürk'ün sihri. Sihir resmen.
yalniz espn sunucu ve yorumculari rustu'ye acayip giydirdiler. ta ki kurtardigi frikige kadar. hatta emre asik'in kafasindan sekip hakan balta'nin uzaklastirdigi sacma sapan pozisyonlarda felan rustu'nun nasil kaleyi bu kadar kolay terkedip geri donmedigini konustular. golde de dedikleri cikti zaten. arda turan'i "turkish golden boy" diye tanittilar. mehmet topal'i begendiler ama uluslararasi maclardaki tecrube eksikligi siritiyor dediler. tuncay icin buyuk topcu dediler. nihat icin terimin en onemli kozu dediler. genel olarak milli takimin kondisyonuna hayran kaldilar. bir turlu bitmiyor enerjileri dediler.
ne de olsa amerikali olduklari ve futboldan oole cok da anlamadiklari icin hirvat golunden sonra "good bye turkey, good bye european championship" dediler. amma semih takinca onlar da kendilerinden gecti. bar bar bagirdilar, turnuvanin en renkli takimi iyi ki gelmisler dediler. sonunda da "turklerin bitmeyen enerjisine, coskusuna ve yenilmezligine selam olsun" dediler, yeminle abartmiyorum aynen boyle dediler.
isyerindeki brezilya asilli arkadas ise "what a heart you guys have! you fight like lions" dedi.
