Tarihin en unutulmaz maçlarından biri olmuştur. Yalnız zafer kutlamasının abartılıp atılan silahlarla 7 kişinin yaralanmasına, bir kişinin ise ölümüne sebebiyet vererek mutluluğumuzu kursağımızda bırakmıştır.
ahmet çakar'ın takımımız için "okunmuşuz" yorumunu yaptığı maçtır.
her kim ne derse desin, maçı asla bırakmadık. 120 dakika topun peşinden koştuk. bu çok önemli!
penaltılarda çuvallamadık. allah'ın yardımıyla ve bileğimizin gücüyle bu maçı kazandık!
misirin baskenti kahirede riyab adli toplu konut sitesinde dev ekranda el cezire kanalindan 20 cilgin turkle izledigimiz ve mac sonrasi riyab meydanini taksime cevirdigimiz mac olmustur.mac sonrasinda bizden turk bayraklarini isteyen ve dalgalandiran misirlilar bile en az bizim kadar bu sonuca sevinmislerdir.demem odur ki yurt disinda milli mac izlemenin zevki bambaskadir.bu takim bize bu guzellikleri gurbette tattirmistir ki varsin final oynamasin hic onemli degil.Turk ve musluman olmanin gururunu ve mutlulugunu hic bu kadar hissetmemistim.ayaklariniza ellerinize yureklerinize saglik aslanlarim..
maç boyunca bütün ümitlerimi kaybettiğim, ama o son dakikalar da kalemizle buluşan gol ile asık olan suratımı gözyaşıyla bulamak üzereyken semih'in golü sevinçten uçmama sebep olmuştur.
semihin golü türkiye için maçın bitmediğini göstermekteydi. penaltılar da herkes sonuçtan emindi, dualara sarıldık ve maçı aldık.
119. dakikada hırvatların golü geldikten sonra pek çok kişi gibi televizyonun başından ayrıldım. lakin gel gör ki kader beni geri çağırdı, terliklerimi unutmuştum, motoru bozabilirdim. salona geri dönerken önceden kafamda kurulu olan bir cümleyi babama söylemek ve "haklısın lan" cevabını almak istiyordum. içeri girdim ve: "eee her zaman son dakikada atacaksın diye bir şey yok. son dakikada eleneceks..." ve tam bu sırada gol geldi. semih eliyle sus yapıyordu ve bana yaptığına adım gibi eminim. "sustum abicim"
tam televizyonu kapatacakken semih'in "otur lan oturduğun yere" dediği maçtır. oturttu hakkaten. maçın geneline bakınca eminim türkiye maçı olmasa kimse tamamını seyretmezdi. oyuna bakılınca zevksiz bir müsabaka olsa da sonu bizim açımızdan mükemmel oldu.
tüm turk halkının yuzunu gulduren, basta semih ve rüstü olmak üzere tüm milli takımın kahramanlastıgı gönülleri kazandıgı ayakta alkıslandıgı vs vs mactır. *
hüznün ve gözyaşının 1 dakikada yerini inanılmaz bir sevince bıraktığı karşılaşma olmuştur. yediğimiz gol sonrası televizyona sırtımı dönerek ağladığım için, semih'in attığı golü görmediğim karşılaşma olmuştur. ***
hırvatlar gol attıktan sonra, biliç hakeme gidip maçı hemen bitir yoksa bunlar bize gol atar dediği, semih golu atıncada ben sana bitir demedimmi arkadaşım dediği maçtır.
dallama hirvatlarin 119'uncu dakikada attiklari gol ile '' allah be yari finaldeyiz '' diyerekten tam 2 dakika sevinmeleri neticesinde kendi sonlarini hazirladiklari , ekstra zamanin 2 dakika uzamasi vesilesi ile semih senturk'un 120+2 de attigi gol ile kazandigimiz mactir. bu maci o golle bitirdik , adamlar yikidli son salise goluydu resmen. bu eziklik neticesinde ise resmen penalti kullanamadilar bile...
