dört yaşındaydım ve babamın sakalları ak bile değildi. annem şimdiki olduğu kadar güzel ve ben neredeyse atari kasetlerini yemek üzereydim. hey gidi 94' hey gidi çılgın bedişin pastayı oktay ın yüzünde patlatmaları. içleniyor insan. onur mete dinleyip efkara koşan dönemin asi gençlerini de unutmamak lazım.
ilk okula başladığım sene Okulun ilk günü öğretmenime;
örtmenim bu sınıfta niye televizyon yok ben çizgi film izlemek istiyorum demiştim. Hatta sınıf arkadaşlarımı örgütleyip hep beraber öğretmene baskı yapmıştık sınıfa televizyon alması için. Yani o yaşta çocuğa sınıfta televizyon olsada çizgi film izlesek dersen hepsi balıklama atlar. Sonra Tabi ele başı olarak 1 ders boyunca tahtanın önünde ayakta bekleyip herkese reZil olunca Anarşizmi o gün zirvede bıraktım ve boyun eğmeyi öğrendim. o gün bu gündür uslu bir çocuğum. *
