dayımın cenazesi. henüz 3 yaşındaydım. hatırladığım en eski konudur. tam evlerinin karşısında telefon direği ile duvar arasına gizlenmiştim. neden gizlendiğimi ben de bilmiyorum. dayımın tabutunu indiriyorlardı evden. hepsi bu.
Tek derdimin öğretmenin verdiği ödevler oldugu günler.
Ozenle kaplanmis defterlerimin üzerindeki Etiketleri animsadim şu an... seneyi de yazardım 1995...
Yaş 5. O zamanlar bazı evlerde normal boyanın haricinde, duvar kağıtları da vardı. Bizim yoktu ama komşunun varmış. Evden taşınırlarken bütün bi odanın duvar kağıtlarını söktürmüştü. Hala zihnimde o duvar kağıtlarını söktüğümüz sahne.
Kiracı duvar kağıdı yaptırdıysa onu da sökerdi. Liseliler bilmez.