normaldir lakin hayatın yaşanılacak yönleri olduğu unutulmamalıdır. Ölüm bir gün gelecek ve bence onu vaktinden önce istemenin bir anlamı yok. Böyle birşeyi düşünen insanın hesap gününe inanmadığı barizdir.
en çok intihara meyilli olan yaştır kanımca. ergenlik dönemi, sürekli düşüncelerinin değiştiği dönemler. hayatla ilk yüzleşmeye başladığın yaşlar. her şeyi sorgulamaya başlarsın, aileni, siyasi görüşünü, dinini. ha tabi bir de hepimizin yüzleştiği üniversite sınavları( öss,ygs,lys neyse artık) var. ailedeki herkesin sizden beklentileri vardır. ama intihara değer mi? değmez. o zaman güzel kardeşim git odana ders çalış lan!
inançsız bir insanın saçma sapan bir düşüncesidir. Kendisine intiharın bir çözüm olmayacağını söylemek istiyorum ve hayatın yaşamaya değer güzel yanları olduğunuda belirtmek istiyorum.
Eğer saçma sebeplerden dolayı intihar ediliyorsa, 18 yaşını doldurmakla olgun olmanın farklı şeyler olduğunu açıkça gösteren davranış biçimidir. zaten ergenlik dönemi de 21-22 yaşlarına kadar devam eder, ergenlik süresince intihara eğilimli olmak oldukça yaygın bir durumdur.
tanım: normal bir durumdur, fazla ciddiye alınmaması gerekir.
Bundan 10 yıl sonra dönüp baktığımda iyiki yapmadım diyeceğim şeydir. insan dünyaya gençken acı ile açık ile yaşayıp, yaşlıyken keyfini çıkarmak için gelmiştir.
Ben açıkça korkağım, süt cocuğuyum, tamam hayatım biraz iyi belki ama şimdilik, okul tatile girince hep aynı Tantana ev yok bark yok borçlar boyumuzu aşmış.. Ama yaşanır be, mutlu olmak için Pek te bir seye gerek yok. hele neden yaşadığımı bilmeseler de onları bağlayan seyler, onları hayatta tutmaya yeter. Sevmek te bunlardan biri, ölmek kesinlikle mantıklı bir çözüm katılmıyorum değil ancak uğruna yaşadığın bir şey ölmekten kat be kat daha ağır, daha güzel, daha yogun ve daha gerçektir. Acılar hep gecer pişmanlıklar bile affedilir kendi içlerinde bazılarının ama yasayamamak en kötüsü bence. O sevgiyi o bağlılığı o canlılığı görmeden ölme derim, görünce zaten beni anlıyacaksin. Sonra tabi karar senin, ama kendimden ornek vermek istiyorum. Bir hiç için yasıyorum, şimdi ise kurmayı sevdiğim hayaller için. Gün gelmeyecek mi biliyorum tak edicek canıma artık ama ben hayallerle mutlu olmaya alıştım. O gün geldiginde zaten kaybedicek bir şeyim yok diyerek gerçekleştirmeye calisicam onları. Hiç kazanmamış gibi yaşayacağım., hep kaybetmiş gibi. Avare bir sinek burdaki herkes zaten, aralarındaki renklilerle takılmayı seviyorum o kadar başka hiçbir çekilir tarafi yok haklisin. bön bön bakmak şa en sevdiğim. Biliyorum çok saçma bu söylediklerim ama benim gerçekliğim bu, en azından anlatabildigim kadarı bu.
Buradan oraya gidiş var da oradan buraya geliş var mı iyi düşünmek lâzım.
Son olarak o intihar noktasından sakat ya da zekâ özürlü olarak dönmek var; Bir gün ölme isteği, yüzlerce gün ölme isteğine dönüşebilir.
Kimlere ve ne şekilde acılar yükleyeceğinizi de düşünmek dahi istemiyorum.
öldükten sonra da ölmeyi seçtigin için acı çekersin... bu defa sonsuza dek.
bazı insanlar böyle güzelim, yaşamaya tutsak. bari ölümden sonramız güzel olsun.
dinin olup olmaması, ateistler, deistler, bilmemneistler hiç biri umrumda degil.
Beni hayatta tutan tek şey inancım.
Ve insanların gelip geçiçi oldukları fikri, Belki zaman zaman bir seyleri umursamamamı saglıyor. Iyi olmamı saglıyor.
Zamanla "bügün hava çok guzel" diye mutlu olmayı da ogreniyorsun hem. *
hayali mutlulukların da oluyor bazen...
Geç kalmıştır ben sene 2009 14-15 yaşında düşündüm ama şöyle bir şey var intihar etmekte birilerini cezalandırmaktır, ben ölsem kim üzülür diye düşündüm.
Yaşanacak onca güzel şey varken bunları yaşamıyor olmak düşüncem sonucunda ve yaşadığım acı tecrübeler karşısında aslında intihar etmeyi düşündüğüm çok oldu. Hepsinin sonunda hayırlısı buymuş diyerek ağlamaktan bitap düşmüş gözlerle aynı zamanda inim inim ağrıyan başımı ıslak yastığıma koyarak çok uyumuşluğum vardır. Zaten sonra hissizleşmeye başlıyorsunuz. Yine de şükretmeyi ihmal etmemek lazım.
Daha 18 yaşında hakkınızda kamu davası açılmıştır ve ailede baba emeklilik beklemektedir 24 yaşındaki abi evde pcde takılmaktadır.
Bütün gün eşek gibi çalışıp asgari ücret almaktasinizdir.
Ve bunların çoğu borca gitmektedir.
Ve en acı şeyde daha bu yaşta hakkınızda kamu davası açılmış olup 5 kişilik aileyi tek başına geçindirmeye çalışmaktasınızdır.
Belkide intihar en güzel çözümdür sizin için.
