hatırlıyorum da ilk ciddi aşkımı 17 yaşındayken yaşamıştım, daha doğrusu 15 yaşından beri aynı kişiye aşıktım ama aptallığımdan mıdır bilemem o zamanlar açılamamıştım. son sınıfa gelip de aşkım daha da alevlenince açılma kararı aldım, her zaman belli ediyordum onu sevdiğimi. davranışlarımla olsun, çözdüğüm soruyu sırf onu yakından bir daha görebilmek, sesini daha yakından duyabilmek için tekrar çözdürmek olsun vs. zaman geldi geçti, mezuniyet zamanı geldi açıldım tabi aldığım 14 bardak absolut vodka'dan sonra. reddedildim. o gün denedim birkaç kere daha,yine olmadı. sonra bıraktım, vazgeçtim. ama hala düşünürüm onu, çevremdekiler ondan nefret ettiğimi düşünse bile bir lafına bakar her şey.
özet: 17 yaşında aşk vardır ve çocukluk aşkından sonra yaşanan en güzel şeydir. sevgiler.
gayette tabii bir aşktır. aşktır. evet belki 25 yaşında ki işini eline almış, tüm fiziğini oturtmuş, ve ailesinden bağımsız o kadına tutulacağın aşk kadar gerçekçi olmasa da aşktır. ve emin olun ki 17 yaşındaki aşk daha çok heyecan vericidir ve daha tutkuludur. çünkü hiç bir şey bilmiyorsundur aşka dair.
17 yaşındaki arkadaşlara olayı biraz daha açıyım;
muhtemelen götünüze o uhrevi tekmeyi yemediniz, o yüzden bu kadar heyecanlı ve sevinçlisin.
