türk futbol tarihindeki en önemli gün ve maçtır. galatasaray'ın her maçını titreyerek izlediğim, fanatikliğimin tavan yaptığı yıllardı.
-arsenalli futbolcuların yıkılışını, kendini yere atışını unutamıyorum.
-fatih terim'in gözyaşlarını unutamıyorum.
-emre belözoğlu'nun çocukça ağlayışını unutamıyorum.
-levent özçelik'in "haydi popescu, haydi oğlum" diyişini unutamıyorum.
-seyirciler de dahil tüm galatasaray ekibinin sahaya dalışını unutamıyorum.
-doğuştan fenerli babamın sevinçten annemi kucaklayışını unutamıyorum.
-gece boyunca uyuyamamamı unutamıyorum.
kim ne derse desin, bu maç herhangi bir zafer öyküsünden çok daha farklıydı. iyi oynadık, ezdik demiyorum; sadece farklı olduğunu söylüyorum. hala şans olduğunu iddia edenler var. fazla kurcalamaya gerek yok o gece tüm dünya tanık oldu buna. belki mucizeydi ama sanmıyorum ki böyle bir zafer başka bir takıma nasip olsun.
şuurların anlık yitirilmesine, sabaha kadar içilmesine, sokaklara dökülmemize ve fanatik galatasaraylı abinin belki 50 kere "olm gerçekten aldık mı aldık mı o kupayı" sorusuna, yarı ağlamaklı "evet aldık lan, sonunda aldık" diye cevap verilmesine vesile olan maçtır. aldık lan...
bir fenerbahçeli olarak gururla andığım gündür. ve her aklı başında insan gibi kabul etmeliyiz ki türk futbol tarihinin en önemli başaralılarından biridir.
her fırsatta bu maçın unutulması gerektiğini, tesadüfen başarı elde edildiğini savunan hazımsız bünyelerin unutturmadığı maç olarak tarihe geçmiştir. diğer takım diye hitap edilirken bile kabızlığın ne kadar şiddetli boyutlarda olduğu su götürmez bir gerçektir. arsenal'in kaçırdığı pozisyonlar üzer tabi, böyle bir başarıyı elde edemeyecek rakip takım hazımsız taraftarlarını.
normal ve uzatma sureleri golsuz tamamlanmis, penalti atislarina gecilmistir.
edit: arsenal in kacirdigi penaltilar sonrasi an itibariyle galatasaray 3-1 ondedir.
simdiki atisi popescu kullanacak, atarsa kupa bizim. haydi popescu, haydi oglum!
aradan yıllar geçmesine rağmen hatırlatıldıkça bazılarında hala o günkü acı duygusunu yaşatan maçtır. işin garibi bunlar arsenal taraftarı da değiller.*
bünyelerdeki hazımsızlığı son bulduğu vakit, ikinci bir uefa kupası kazanmış kadar sevineceğim maçtır. yok kıldı, yok tüydü, taffarel'in kolları uzadı, keown boş kaleye atamadı... safsata bunlar. sürekli bu zaferi gündeme getiren galatasaraylılara gönül koyan, tesadüftü bık bık diye konuşanları da ilk türkiye kupasını kazandıktan sonra görmek isterim. bundan daha fazla konuşmazlarsa bişey bilmiyorum demektir.
tüm türk halkının tüylerini diken diken eden içini gururla dolduran maçtır. Helal olsun Sana Galatasaray. bize o duyguları yaşattığın için. minnettarız.
tek unutamadıgım pozisyonu henry'nin kalenin dibinden vurdugu kafa topu ve tafarelin kurtardıgı pozisyondur. 100 kere olsa 1 kere kurtarılacak pozisyondur. onuda tafarel yapmıştır. spikerin söyledigi Tanrı bizim almamızı istiyor lafı kanıtlanmıştır.
- lan arsenal dandikti o zaman?
+ oha.
- kim vardı lan arsenalde?
+ seamen, henry, overmars, bergkamp, suker...
- hepsi yaşlıymış işte veteran takımmış.
+ sen fenerbahçeliydin dimi hacı.
- evet.
+ belli.
