teröre lanet. tek yürek, tek ses olunmalı. mesele akpli olmak olmamak meselesi değildir. kim iktidarda olursa olsun tek vücut olunmalı.
sorumluluğu olanlar hesap vermeli. ihmali olanlar istifa etmeli. hatta gerekiyorsa yargılanmalı. başbakan da dahil olmak üzere...
Gerçekten merak ediyorum ülkemizde mit diye bi sey var mi? Şayet varsa neden hiçbir boktan haberleri olmuyor? Ya da sessiz mi kalmayi tercih ediyorlar o da bi olasılık. Sonumuz Hayır olsun.
Bursada bile düz yolda yürürken bomba görüyorum. Gerçekten ülkemiz içler acısı hale geldi ve toplum hala duyarsız. Çünkü uyutuluyoruz ve uyumayanlar da göz yumuyor. Görün artık kaç gündür yağmur gibi şehit verdigimizi görün ankaradaki vahşeti!
başımız sağolsun diyeceğim ama dilim dönmüyor. sağolamıyoruz. hergün birer birer, onar onar, yüzer yüzer ölüyoruz. öldürülüyoruz. allah'a emanet yaşıyoruz. duygularımı ifade edecek kelime bulamıyorum. gece gece lanet okumak istemiyorum. rabbimden dileğim, bu olaylara doğrudan ya da dolaylı sebep olanlara, yaşattıkları acıları misli ile yaşatsın. ne desek boş. ne desek anlamsız. bu gece kimisi eşini kimisi çocuğunu kimisi anasını kimisi babasını kimisi ise en yakın arkadaşını kaybetti. rabbim hepsine sabırlar versin. ölenlere rahmet eylesin.
Nasıl bir ülkedeyiz artık anlam veremez oldum, bir senede neredeyse 4 patlama mı olur yahu bir ülkenin başkentinde, istihbarat ve güvenliğimizi yönetenlerin bu kadar gerizekalı olduğuna inanmak istemiyorum, ya da başkanlık sistemi için planlı yapıldığına inanmaya başlayacağım artık bu kadar boktan bir ülke olamayız olmamalıyız.
Tarihte biz türkler dünyaya gücünü göstermiş girdiği çoğu savaşı kazanmış dünyada nam yapmıştır, bugün ise vatan vatanımız köşeye sıkıştırılmış çoktan satılmışlarla dolmuş uçurumun kenarına itilmiş durumda.
Bugün tanrı bizi kürtlerin hainlikleriyle, başımızda devlet bildiğimiz ama aslında satılmışlarla sınıyor.
Bu ikisinin birleşimi hepimiz için büyük direniş gerektiricektir.
Yaşasin vatan yaşasın türk gibi davranan türk milleti.
büyük ihtimalle bir minibüs sayesinde kurtulduğum patlama. etlik'te oturuyorum ve kızılay'a gidecektim. telefondan otobüs uygulamasına baktım 284 no'lu otobüs yaklaşmakta durağa, bir 5 dakikası var. fakat sıhhıye minibüsü geldi ben de ona bindim. minibüs'ten indiğimde sesi duydum, sonradan öğrendim ki binmekten vazgeçtiğim otobüs şu hale gelmiş patlamadan sonra.
Olum bizim artık söyleyecek sözümüz kalmadı, sağcı solcu diye insanları böldüler şimdi de ateri oynar gibi bomba patlatıyorlar. Buna sebep olan engel olabilecekken olmayan göz yuman kim varsa Allah belasını versin. Ankarada yaşıyoruz diye sürekli sevdiklerimizden korku dolu telefonlar almaktan yorulduk artık, yaşıyor muyuz diye kontrol edilmekten, ez kaza telefonu açmasak o yaşayacağı panikten endişeden yorulduk. Bu nereye kadar böyle devam edecek? En son baktığımda 27 ölü 75i aşkın yaralı vardı yüreğimizin bir parçası daha gitti lan bugün. insan ölüyor olum insan. Bizler ne yazarak ne konuşarak bir yere varamayacağız bunu açık açık gösteriyorlar, devir milletini seven sahip çıkmak isteyen insanlar artık ölmesin isteyen bizlerin okuma devri, halkken sözümüzü dinleyen yok hukuk olmamız lazım, biz ideallerimizi bu vatan için şekillendirmedikçe bunun sonu gelmeyecek. Ölenlere Allahtan rahmet yakınlarına başsağlığı diliyorum yaralılara acil şifalar hepimize geçmiş olsun.
tek bir akepe dallamasının istifa etmeyi yine ağzına almaya almayacağı patlama olarak kalacaktır. her ay aynı şey bir tane de yetkili ortaya çıksın ulan amk memleketinde.
Bomba patlayıp insanlar ölünce mutsuz oluyoruz, gündemden düşünce mutlu. Sanki doğa olayı gibi oldu; sanki bu anormal olayları kanıksayıp rutine bindirdik. Aklımı kaybedeceğim bu ülkede.
Artık baş saglıgı dilemekten yorulduk kardeşlerim. Canlmız yanıyor ama bir şey yapamiyoruz bu cok kötü. Ve dikkat etdiyseniz hep Azerbaycan seferi öncesinde oluyor bu patlamalar. Sizin canınız yandıgında bizim yüregimiz kan aglıyor türkiye
türkiye'nin başkentinde kısacık zamanda 3 patlama yaşanıyor. Ankara'da 10 Ekim 2015 tren garının önünde, 17 Şubat 2016'da Merasim Sokakta ve bugün de Kızılayda. yüzlerce kişi ölüyor. yaşamak tesadüfen türkiye'de. yaşamak diğer tüm illerinde olduğu gibi türkiye'nin; başkentinde de tesadüfen. her haberden sonra sevdiklerimizi tedirginlikle arıyoruz. bir sonraki sefere onların ya da bizim ulaşılamayacak kişi olabilme ihtimalimizi bilerek.
tüm bunlardan daha da kötüsü olayların normalize edilmiş olması. yani o kadar sık oluyor ki artık, o kadar normal hale geldi ki ülkenin her yerinden gelen terör olayları. normalleştiriyoruz. önceden olsa ülke çalkalanacakken; şimdi bir kaç saat, hadi bilemedin en fazla bir kaç gün televizyonda izleyip sonra unutuyoruz. akıl alır gibi değil, tesadüfen yaşıyoruz.
geçen sefer yaşanan ankara patlamasından sonra kadıköy'de rıhtım da vatan hainleri halay çekmişti ve sizler bakıp geçmiştiniz yarın yine aynı grup kadıköy'de halay çekecek ve sizde bakıp geçeceksiniz.
