Düşmek mi atlamak mı bilmiyorum tam kesin değil. Arada bakıyorum parmak uçlarımla yükselip aşağıyı seyrediyorum. Düşsem nasıl olur. Ölür müyüm yoksa bir kaç kırıkla atlatır mıyım diye.
Arada düşünüyorum lan şurdan atlasam hemen ölür müyüm. Atlayınca nolacak merak ediyorum.
Aşağıya toplanmış insanlar görüyorum ben. Hepside ibne.
Birden itfaiyenin bir şey açtığını görüyorum o hani kocaman bir şişme yatak var ya adını bilmediğim heh ondan işte. Düşünüyorum atlarsam böyle seker miyim yukarı doğru tekrar.
Diyorum yumuşak mıdır o.
Birden ayağım kayıveriyor neyse ki parmaklıklar var tutunuyorum ona lan şaka maka gidiyorduk aşağı . Bari son bir alexis texas yapsaydık iyi giderdi. Belki son bi haxball maçı..
bunları düşünürken dedim kendi kendime ulan ne asosyal adamız başka bir şey gelmiyor mu aklına derken hayatım film şeridi gibi geçmeye başlıyor önümden.
Küçükken çam fıstığı toplarken kafam düşen bisiklete sövüyorum aklıma geldikçe. Sarı saçlı mavi gözlü hafifte çilli o çocukluk aşkımla ağaçtan yaptığımız evdeki hatıralar canlanıyor birden, gülüyorum hafif yamuk bir dudak işaretiyle kısa bir tebessüm. Şimdi nerededir ne yapıyordur sorular çınlıyor kafamda. Özlem ve hasret duyguları serpiştiriliyor kalbime .
Diyorum ki sonuna ulan! bak çok anı yaşamışız böyle ucuz bir ölümle gitmeye değmez. Bırak daha çok anılar yaşayalım diyorum ve tekrar geçiyorum balkon kapısından içeri.
