Sokağa çıkma yasağı ilan edildiğinde, yani 10 nisan gecesi nerede olduğunuza dair merak içeren bir sorudur.
Ben evde uyuyordum. Hem de 21.30 gibi vurdum kafayı yattım. Bir de cahil gibi marketleri talan etmeye mi gidecektik...
erik satie dinlerken ay ışığına karşı viskimi yudumluyordum. şaka lan şaka kalan son ekmeği alabilmek için rüstem amca ve şaduman teyzeyle kıyasıya bir mücadele içindeydim. rakipler çok dişliydi, eve ekmeksiz dönmek zorunda kaldım. toplu taşımada falan görseniz gözünüzün içine bakarlar oysa ki yer verin diye.
Evde tv bakıyordum. Bu ülkenin hâline şaşkınlıkla bakıyordum. Gülsek mi ağlasak mi. Açlıktan öleceğiz zannettiler heralde , benim üst komşu, hep anlattığım manyak komsum , paldır küldür sokaklara atti kendini. Başka kimse kıpırdamadı evden. Farkını yine gösterdi. Evi her gün keseleyecegine kenara bir torba un koysaydin be kadin dedim kendi kendime. Konuya dönersek ev de , yatmak üzereydim.
Sokağa çıkma yasağı ilan edildi;
Ayrıntılı genelgede fırın, eczane, kargo ve kuryelerin, sağlık kuruluşları ve veterinerlerin çalışacağı bilgisi verildikten sonra ki böyle olacağı zaten belliydi;
Balkondan karşı sokaktaki marketin önündeki itiş kakışı, gürültüyü ve kalabalığı şaşkınlıkla izlemekle geçti saatler.
Kısacası evdeydim,
Kılımı bile kıpırdatmadım;
Sabah su, kahve, simit, ekmek ve farklı birkaç şeyden daha oluşan siparişimi verdim,
balkonda mis gibi kahvaltı yaptım.
