10 kasım Atam ölmedin, yüreğimizdesin, izindeyiz adı altında facebook gençliğinin ibretlik paylaşımlar yaptığı gündür. He bir de profil fotoğraflarını Atatürk fotoğrafı koyar aynı grup.
Benim için ise bir insanın ölümsüzlüğün ne olduğunu gösterdiği bir gündür 10 kasım.
bayrakların yarıya indirildiği bu günde mesai bitimiyle bayrakların eski seviyesine çıktığı günlerdir. kampüste 10 dakika öncesi bayrağın göklere çıktığını görmek biraz üzmedi değil. 1 gün yarıda kalsa daha anlamlı olurdu diye düşündüğüm durumdur.
fikirleri ölümünden sonra bile alçaklarla mücadeleye yetmiş, hep umut olmuş içimizde, güzel günlere dair. artık niyeyse umudumu kaybediyorum bende, yoksa sizi gerçekten kaybediyor muyuz atam. bizim de suçumuz öyle çok ki.
ölümünün üzerinden taa 72 sene geçtikten sonra, hiç tanışmadığı, hiç görmediği insanların bedenine imzasını atan bir başka lider var mı dünyada? memleketimin güzel kadınları, giydirin çocuklarınızı güzel güzel, doğum günüdür bugün.. çünkü, her 10 kasım, aslında 19 mayıstır.. Cumhuriyet dediğin, korkak babalar tarafından kaybedilir, yürekli evlatları tarafından geri alınır..
mustafa kemal atatürk, ilelebet payidardır!..
dolmabahçe önünde duyulan haberla çıkan izdihamda 11 kişinin öldüğü gündür... atamız ölmüş diye koşan 11 güzel türk insanı... atamızla birlikte hepsinin ruhu şad olsun
bu sene de iyi arapçı, şakirt ve troll yapmıştır. adamlar gece uyumuyorlar herhalde, kin ve nefretlerini sözlüğe kusabilme heyecanından.
ne kuyruk acısıymış arkadaş...
1919... 1921... 1923... ulu önderinin izinde koskoca bir milletin tarihi yeniden yazıldı. biz ilkokuldan beri "di'li geçmiş zaman"la öğrendik tarihimizi. aslında "mış". çünkü o günleri görmedik,göremedik*. belki de görmüş gibi sahip çıkalım diye böyle anlatıldı bize. keşke işe yarasaydı... ve 10 kasım 1938... her yıl bu gün tam bu saatte gözyaşı dökerim. sebebi atamızı kaybetmiş olmak mı yoksa o bedbaht andan beri atamızın ve eserlerinin kıymetini bilememiş, hakkını verememiş olmak mı bilemeden...
ampulle tanıştığımdan beri yüreğimin daha bir acıdığı gün. hele ki güya sahip çıkanların yaptığı kötülüğü görüp, nankörlükleri anımsayınca daha bir yanar oldu içim.
an itibariyle siren sesleriyle sözde atatürk'ün anıldığı gün. artık kabul edin atatürk'ü üç kuruşluk menfaatiniz için kullanıyorsunuz. heykelle, resimle, siren sesiyle zorla bu günü çoluk çocuğa aşılamaya çalışıyorsunuz ama artık yolun sonuna geldiniz. küfürleriniz de zaten bunu gösteriyor. bu gidişle demokrasi yerleştikçe bu ülkede atatürk'ün adı bile anılmayacaktır. bu ülke bu zamana kadar kemalizm ve onun dayattığı kemalist diktatörlük rejimiyle geldi ama bundan sonrası böyle gitmeyecektir. bir grup azınlığın atatürk'ü kullanarak bu ülkede siyaset yapmasına bu halk dur diyecektir. bakın atatürk'ü kullanan azınlık iktidar bile olamıyor. bu millet atatürk'ü çok seviyorsa partisini iktidar yapar. ama yapmıyor. azınlıksınız canlarım, üzgünüm.
taksim'den bildiriyorum; saat:09.04'te insanların hızlı hızlı bir yerlere yetişmesini izlerken, 09.05'te herkesin olduğu yerde kalması bambaşka bir olay. Dünyanın neresinden bu kadar insanı, aracı bir dakika dondurabilirsiniz? Film sahnesi gibiydi. Harikaydı. Siren seslerine atıp tutanlara sesleniyorum. Klavyenizi bırakında dışarıdaki olanlara bakın.
kemalistlerin hala geri gelecek diye beklediği birinin öldüğü gün. o gün öldü ve bitti her ölüm gibi. the end. bıkmadılar 80 yıldır "atam sen kalk ben yatam" modunda dolaşmaktan.
viyana dan sakarya ya kadar çekilmiş olan milletime reva görülen tasmayı kırıp atan, gönderden ay yıldızlı al bayrağı indirtmeyen ata mı saygıyla andığımız hüzün veren gün. kabri nur, mekanı cennet olsun.
