geçtiğimiz aylarda prof. dok. ahmet ercan depremle ilgili bir seminere katılmak üzere fethiyeye gelmişti. ercanın ısrarla ve inatla söylediği şey, fethiye'nin çok çok ciddi bir deprem riski altında olduğu ve yapılaşmanın çok vahim sonuçlar doğurabileceği yönündeydi.
pazar günü de fena salladı deprem fethiyeyi. bu kadar ciddi bi girizgahtan sonra subjektife bağlıycam müsaade varsa. amk pazar günü denize gidelim dedik arkadaşlarla, hani sezonu açalım artık hesabı. ölüdenize yardırdık. kumsalda cayır cayır salladı. izmirde manisada bi şey var mı acaba diye tırstım eş dost aile hep orada; nihayet telefonla iletişim kurduğumda "merkezi ölüdeniz. sen nerdesin biz de seni merak ettik" dediler, benim makus talihim meşhurdur zaten amk. kumsalda oturuyordum 6 oldu, denize girseydim 8 olacaktı herhalde.
bugün çalıştığım kuruma geldim. zitrilyon tane oda var ufak tefek hasarlar oluşmuş, benim odadaki bütün dolaplar yerlerde. savaş alanı gibi olmuş oda, onla uğraşıyoruz. kurumdakiler işi gücü bıraktı "depremin merkez üssü adi karakterin odası heheee" diye espriler yapmaya başladı. gruplar halinde gelip odanın kapısından bakıyorlar "vahh vahh tühhh tühhh" deyip ibret alarak gidiyorlar.
kurumun idari amiri bi kaç saate gelip "evladım yurtdışında çalışmayı düşünür müsün? ben elimden geleni yapıcam söz. kuruma başladığından beri belamızı siktin başımıza gelmeyen kalmadı. hani şöyle bi siktirip gitsen rahatlıcaz şehir olarak. olm valla tayinde yardımcı olucam diyorum lan düşünmez misin?" diyecek diye tırsıyorum.
not: ohh odanın yanından teğet geçti. ama birazdan gelecek adam sanki lan içime doğuyor.
