birinde gerçek problemlerini, gülmeyle bastıran kendilerini kör eden insanlar,
diğerinde gerçek problemlerin, gerçek çözümlerini arayan insanlar vardır...
1 nisan, 1 mayıs için komunist hede hödö diyenler açısından coşkuyla kutlanan ve bomboş hayatlarındaki tek önemli günken; 1 mayıs ise bu kapitalist düzende sömürülen her insanın coşkuyla sesini duyurabileceği yegane gündür.
anlamayana hiç bir farkı yoktur. ama belki anlarsınız diye ;
--spoiler--
ilk kez 1856'da Avustralya'nın Melbourne kentinde taş ve inşaat işçileri, günde sekiz saatlik iş günü için Melbourne Üniversitesi'nden Parlamento Evi'ne kadar bir yürüyüş düzenlediler.
1 Mayıs 1886'da Amerika işçi Sendikaları Konfederasyonu önderliğinde işçiler günde 12 saat, haftada 6 gün olan çalışma takvimine karşı, günlük 8 saatlik çalışma talebiyle iş bıraktılar. Chicago(Şikago)'da yapılan gösterilere yarım milyon işçi katıldı. Luizvil'de (Kentaki) 6 binden fazla siyah ve beyaz işçi, birlikte yürüdü. O dönemde Luizvil'deki parklar, siyahlara kapalıydı. işçiler, sokaklarda yürüdükten sonra hep birlikte Ulusal Park'a girdi. Her eyalet ve kentte, siyah ve beyaz işçilerin birlikte yaptığı gösteriler, gazeteler tarafından, 'Böylece önyargı duvarı yıkılmış oldu' şeklinde yorumlanmıştı.
Bu gösteriler 1 Mayıs'ı izleyen günlerde tüm harareti ile devam etti ve 4 Mayıs'ta kanlı Haymarket Olayı'na yol açtı.
Uygulanan yasal baskılarla bu gösterinin tekrarlanması engellendi. 1889`da toplanan ikinci Enternasyonal'de Fransız bir işçi temsilcisinin önerisiyle 1 Mayıs gününün tüm dünyada "Birlik, mücadele ve dayanışma günü " olarak kutlanmasına karar verildi. Böylece ikinci gösteri 1890 yılında yapılabildi.
--spoiler--
1 mayıs eşitlik, hak ve adalet için yoksulluğa, ırkçılığa, savaşa karşı direniş günüdür. şaka değildir.
