Öte yandan duygularımı bu kadar açık seçik söylediğim için kendime kızıyorum...bence çok insani. ilişkiler babında tabi. Fakat zayıflık olarak algılanıyor.
Bunun dışında kan kusup kızılcık şerbeti içerim. Herkes sülalem raad zanneder.
4 tane minik kız çocuğu var, siteye her giriş çıkışımda koşarak yanıma geliyorlar, tuhaf tuhaf sorular soruyorlar ve birlikte gülüyoruz.
- bizimki geldi! diyerek gülerek elindeki topla, kat kat elbiseleriyle yanıma geldiler yine. onlarla sohbet etmek keyif veriyor ve bazen bana benzeyen bir kız çocuğum olsun istiyorum.
yaz gök, güneş ne varsa onlar için daha renkli, yıldızlar arasında mavi giyip, kocaman gülen, neşe saçan çocuklar.
düşünmeking. şöyle ki, 1 vücutta iki kişilk taşıyorum sanki. bir tarafta hayata aç, yenilik ve bilgi arayışında, sürekli kendini geliştirmeye çabalayan, o geminin bir gün geleceğini düşünen ancak o gemi gelene kadar ona layık bir liman yaratmaya çabalayan; diğer tarafta ise akışına bırak yiaa koy götüne anı yaşa zaten hayat anlamsız diyen sub-pessimist bir ömer var. günün belli zamanlarında 1.ömer, belli zamanlarında ise 2.ömer devreye giriyor. ama ikisinin de ortak olduğu tek bir nokta var, o da umut.
balkonda bira içiyorum. evin içinden daha iyi burası. en azından arada rüzgar esiyor. tam karşımda ay yükseliyor. günlüğü şimdi kapattım. bu entry'i girdikten sonra kalkıp çekmeceye koyacağım.
