Eski saadetimi, özgürlüğümü, yaşadığım şehri, etrafımda ki insanları, tarihimi, her gün sadece onu görmek için gittiğim mekânı, dahası onu, onun kızıl saçlarını, hafif tombul yanaklarını, inceden çekik gözlerini, kırmızı ruj ile renklendirilmiş dudaklarını, acaba şuan nerededir, ne yapıyordur, kimler ile beraberdir, acaba mutlumudur yoksa hüsranlardamı...
instagramdan engellemek, soğuk davranmak gibi eylemlerde bulunan ve buna rağmen sevgimin azıcık bile azalmadığı kızı düşünüyorum. evet lanet bir ergenim ve ağır depresyondayım.*
Tek tasakli adam gibi şansız oldugumu. 3 kez gbt ye girdi otobusum. Üstelik bir de bozuldu. Iki saat kaybettim. Ve sonuç gideceğim yere olan tek minibusu kaçırdım. Şimdi 4 saat boş yere beklemem gerek. 2 saatte yol. Bu bir dramdir iste.
saatin neredeyse sabah olması, uykunun beni çekmesi, yatagımın herzamankinden daha rahat hissettirmesi ama hepsine karşın uykuya direniyormuşum gibi hissetmem. işte bunu neden yaptıgımı düşünüyorum.
