Geçen gün kardeşimle birlikte izlediğim film. Onca çocuğun arasında tek büyük olmak ne kadar garip olsa da sonuçta benim çocukluğumun çizgi filmi. Efektler olsun işleyiş olsun oldukca başarılıydı.
--spoiler-- neil patick harrisli guitar hero sahnesi en eğlenceli kısmıydı filmin. new york sahneleriyle büyüklerin ilgisini çekebilir sadece. başında köyde geçen yerleri az bile olsa sıkıyor insanı.
--spoiler--
gargamelin panpişi olmayan sevimli yartıklar.küçükken sırf onlar mantarda yaşıyorlar diye sokaklarda mantar şekline benzer şeylere basmazdım kıyamazdım.uslu bir çocuk olmama rağmen(!) onları hala göremedim.yalan mı söylediniz lan onca yıldır.
şimdi galiba bu şirine'yi gargamel yapmış bunların içine ajan diye mi ne yollamış. sonra şirine iyi bir şirin olmuş bunların içlerinde. ama biraz şey oldu. * çünkü madem gargamel şirin yapabiliyor neden bunların peşinde heder oluyor di mi? mantıklı. bilmiyorum gelip bana uydurmuşlar herhalde.
bir de filmi büyüsünü bozar mı diye kara kara düşünmeden edemiyorum.
uslu bir çocuk olsak bile onları hiçbir zaman göremeyeceğimizi düşündüğüm ama bugün 3D seçeneğiyle vizyona girmiş olmasıyla birlikte beni yalancı çıkartan çizgi filmdir kendisi.
