"aşk, bu kızıl ötesi, yaralı müzesi, hareket edemem."
yazar burda aşk acısının ne kadar zor ve ulaşılamaz olduğunu anlatıyor. aşk acısı o kadar kötüdür ki, hareket ettirmez depresyona girersin, kendini evlere saklarsın, tıpkı kızıl ötesinin yarattığı sınır gibi. aşkın sınırlarını aşarsan bağlantı kopar.
denizdeki suyu
yangınlara taşıdım
amaçsız olmama rağmen
haddinden uzun yaşadım
kimi dövdüm kimi sevdim
kimden büyük dayak yedim
otobüs bekler gibi
senden haber bekledim
ne uyudum ne konuştum
azcık yemek yedim
annemin karnındayken
tekme atmayı öğrendim
kötü insan olmayı
o zaman benimsedim
mesela duştan sonra
tekrar bahçeye gittim
nefes alamadım değil
pek heves alamadım
çok yıldır evdeydim
büyük adam olamadım
dün gece uyurken
rüyamda kördüm
telefonu unuttum diye
o kadar yolu geri döndüm
duvarların arkası çimen değil
pastamdan çıkan bugün ne yazıkkı dansöz değil
çok yalnızdım çok sıkıldım
biraz da delirdim
yoldan geçen insana
benim olur musun dedim
acı çekmek tatlıdır, biber daha tatlıdır
ne yazık ki umutlarım
dün kalkan uçaktadır
fırından ekmek aldım
yolda birazını yedim
bağımlıkları bitirdim
bir tek seni yenemedim
bugün aynaya baktım
suratımı beğenmedim
makyaj çantası buldum
intihar süsü verdim
herkes yas tutar sandım
hiçkimse üzülmedi
o sıra herkesin aklı
ülke gündemindeydi
