dengesizlik paçalarından akar. lisede takındığı melankolik havanın onu yeni ortamında ne kadar itici kılacağından bi haberdir. emre aydınla birlikte el ele kol kola ergenlikten çıkmanın planları yapar, her fırsatta mesafe tanımaksızın memlekete gidip lise arkadaşlarıyla buluşulur. evimi çok özledim ben diye ağlamalarına ayar olunur, ayar verilir.
edit : aramızda üniversiteyi kazanıpta dile getirilen ruh halleri yüzünden eksi atan bayan arkadaşlarım sakin olunuz ve yavaşça elinizden o klavyeyi bırakınız. aksi taktirde bulunduğunuzda cezai işlem uygulanacaktır.
Hala ergenleri vardır birde bunların. ''Kimse beni beğenmiyor yanımdakine ise ohooo nasıl yavşıyorlar'' tripleriyle gezer. Güzel değilsin anacım kabullen diyip geçilesi...
