ilkokuldayken anaokulunu, ortaokuldayken ilkokulunu, lisedeyken ortaokulu, üniversitedeyken liseyi özlemek gibidir. ama bazı farklı yönleri vardır. üniversitede edindiğiniz deneyimlerin, arkadaşların yeri bambaşkadır. büyüdüğünüz yerdir. hayatı öğrenirsiniz bir nebze. yeri gelir aç kalırsınız ama onun bile tadı başkadır işte.
sabah derse girmeyip okul bahçesinde çay simitle kahvaltı yapmak, bir önceki günkü olaylara bir daha katıla katıla gülmek, senin gibi insanların olduğunu bilmek.
güzel günlerdi fakülte günleri.
iş hayatının öğrencilik gibi olmamasından kaynaklanan durumdur. zordur tabi iş hayatı, kelamlardan çok icraat ister. ne dediğin önemli değildir ne yaptığın önemlidir.
mitinglere gidip bağırmaya benzemez zira.. tabi özlenir..
nasıl bir duygu olduğunu halen üniversitede okuyanların anlamadığı durumdur.
hele ki yaz okulu göz kırpıyorsa ben böyle fakültenin de bölümün de diye başlayıp sövmek kuvvetle muhtemeldir.
Üniversiteyi bitireli yıllar geçtiğini farkedip, göz çevresindeki kırışıklıkları, şakaklarındaki beyazları ve basküldeki değer artışını göz önünde bulundurup, ıskaladığı mutlulukları ve kazandığı değerleri hatırlayıp geçmişe özlem duyma eylemi.
şahsım adına üniversiteyi bitirmem üzerinden 6 ay geçmiş olmasına ve hali hazırda bir işim olmasına rağmen beni garip duygulara iten duygu. hayır üniversiteyi amcık otu gibi okuyanlara falan kızmıyorum. kıymetini bilmeyenler umrumda değil ama ben o özgürlük dünyasından umarsızca çıkışıma üzülüyorum.
cebimde param var artık. viceroy için idda kuponu yapmıyorum. sigaralar arası deney yapıyorum. en afilli kutusu olanlardan alıyorum bir karton. beğenmezsem dağıtıyorum. size ne aq param var. ama bir mavi viceroy tadını alıyor muyum? nein.
yoğurt ekmekle sahur yapamıycam mesela bir daha. inanır mısın nasıl koyuyor. ya da sahuru bekleyip iftara uyanamıycam bir daha. acım büyük.
asla neye güldüğümü ne için güldüğümü bilmeden karnıma ağrılar girmeyecek. patavatsızca gülemeyeceğim.
ondan bundan notları alıp son geceyi bekleyemeyeceğim 400 sflık finale çalışmak için. ya da çalışmamak için..
geceleri küçük parkta sabahlamak mı? şu an küçük parka kilometrelerce uzağım dostum. 23:00 olduğu zaman gözlerim kendi kapanıyor!
şu derbi maçından sonra sırtıma formamı geçirip gidemedim. okula değil işe gidiyordum. sikerim ben böyle aşkın ızdırabını aq.
yemek yapmayı özledim. arkadaşımın "olm yarrak gibi olmuş bu" demesini de.
daha neler özledim.
biraz önce o yılları aklıma getiren bir şarkını sesini açtım, dinlemek istedim. aşağıdan tavana vurdular. al evini ananın mına sok diyemedim bağıramadım. yatıyorum. mesailer..
