Çok kötü bir durumdur,aklına o gelir,özlersin,onu düşünürsün sadece.sonra birden bir soru takılır kafana,acaba o da hiç düşünüyor mudur seni diye.düşünmediğini bilsen de için için düşündüğünü ümit edersin.
engellenemeyen bir şeydir ki bu. siz birisini sizi özlediği için özlemezsiniz ki hiçbir zaman, içinizden öyle gelir ne yaparsanız yapın özlüyorsunuzdur işte, onun sizi özlemediğini bilmenize rağmen. çaresizliktir.
psikolojik uçurumlara iter insanı. düşünsel yetini kaybetmek istersin özlememek için. sonra da korkarsın unutulmuşsun diye. akreple yelkovan birbirine sarılmıştır ve durmuştur her şey o an , zaman... insan neyle yaşar , özlemle mi ? o zaman onun umursamayıpta , ahvalimin toz duman olduğu vakitlere yokum.
rezilliğin son durumudur bir insan için bir insanın bu zulmü kendisine yapabiliyor olması sosyolojik olarak incelenmelidir. Özellikle güçlüyüz ulan diye gezen biz erkeklerin elinin kolunun bağlanıp nasıl güçsüz kalabileceğinin bir resmidir. Zordur oğlum zordur çekmeyen bilmez. Geri zekalı bir şekilde özlenmezken özlemek, sevilmezken sevmek,kimse senin için ağlamazken kahrolurcasına ağlamak, kabuslarla uyanmak... zordur... Bir saate kadar birileri seni leyla mecnun hikayesini anlatır sen de inanırsın ama bir saatten sonra geri zekalılığın son deminde olduğunu bile bile bunu yaparsın en acısı da budur.
genelde 'onu' özlemezsin de ayrıntıları özlersin. onun gülüşünü, kokusunu, 'bu bizim şarkımız' dediğiniz şarkıyı onunla beraber dinlemeyi, onu kızdırmayı vs... özlendiğini bilsen özleme duygusunu bu kadar derin, bu kadar anlamlı yaşayamazsın. hakkını veremezsin özlemenin. öyle bir canın acıyacak, öyle bir özleyeceksin ki bir daha başka birini severken çok daha dikkatli olacaksın, aklın başına gelecek. ve sonu mutlaka 'artık özlememek'le bitecek.
