Özgür olmak, bir kere, eğer bir tanımsa tanıma bağlı kalarak duruma ayak uydurmaktır. Özgür olmak, dilediğini yapmaksa, boşa debelenme koçum, zira kurguladığın dilekler, etkisi altındadır içinde bulunduğun anı oluşturan durumların. Tamam, de hele, hayal dünyamda özgürüm diye, bi siktir git lan oradan, ama dur çok uzaklaşma, hayal dünyanı oluşturan kavramlardan... *
gerçi fiil olarak görülmesi de ayrı bir mantık hatasıdır ama başlığa sadık kalalım.
Türkiye'de olmayan şeydir. Özgürlük, hiçbir sorumluluk almama hali değildir aksine sorumlulukları bilinçli yerine getirme olgusudur kanımca. Bu bilinçli yerine getirme konusunda gerek din gerek toplum gerek de ailenin baskıları özgür bir ülke olmadigimizin kanıtıdır.
net bir tanımı yok. veya, tanımı göreceli demeliyim.
camus, felsefenin temel uğraşının; hayatın yaşamaya değer olup olmadığının, diğer bir açıdan intiharın gerekli olup olmadığının sorusuna cevap aramak olması gerektiğini düşünür.
bense, özgürlük kavramını intihar kavramının üstünde görüyorum.
özgür olup olmadığımız, eğer özgürsek özgürlüğümüzün neleri kapsadığı ve benzer sorular... bunlar, bana kalırsa, intihar konusuna göre üzerinde daha fazla düşünülebilecek konular.
HiÇ DÜŞÜNDÜNÜZ MÜ? ÖZGÜRLÜK KAVRAMI ASLINDA BAŞLI BAŞINA TUTSAKLIK. ŞÖYLE Ki ÖZGÜR OLMAK iÇiN BiR ÇOK ŞEYDEN VAZGEÇMEK GEREKiR. BAZEN KENDiNDEN BiLE.YANi ÖZGÜR OLMAK iÇiN BiLE ŞARTLAR VAR VE DAHA SONRA SADIK KALMAK iÇiN BELLi SORUMSUZLUKLAR Ki BUDA BiR SORUMLULUK. DÜŞÜNDÜM DE KORKUTUCU AMA SANIRIM, iNSANOĞLU KENDiNi GEBERENE KADAR iKNA EDiCi KAVRAMLARLA AVUTACAK.
insan kaybedeceği bir şey olmadığında tamamen özgürdür, sistemin kölesi olmaktan çıkar, sistemin efendisi olur, kendi sistemini kurar. Özgür insan aynı zamanda en çok kaybetmiştir. Kaybedecek bir şeyi olmaması demek canın da olmaması demek. Canı olmayan insan ölü insandır. Yani özgür insan ölü insandır. Kısaca özgürlük ütopyadır. Sadece fikirler özgür olabilir bu dünyada.
her insan için ayrı anlam taşır, kimisi için kimsenin karışmadığı bir hayat, kimisi için istediğini satın alabilme, kimisi için her istediğini yapabilme...
Sonuç bir hiçtir, insan kendini asla özgür hissetmez.
özgürlük ile eşitliği bir skalanın iki ucu olarak düşünebiliriz. ikisinin de %100 olması mümkün değil hiç bir zaman. birinden %60 koyarsan diğeri %40 da kalır. eşitlik için özgürlüğü kısıtlamak gerekir, özgürlük için ise eşitlikten ödün vermek.
benim asıl merak ettiğim adaletin, eşitlik ve özgürlükten kaça kaç karıştırılınca gerçekten adalet olduğu.
