hani hep daha fazla özgürlük ister ya insanoğlu, esasında özgürlüğün zararlarından habersiz olduğu için ister.
haklıdır da aslında. nereden haberi olacak?
ben haber vereyim.
bireysel ve toplumsal özgürlükler suç oranını arttırır. üstüne üstlük bazı suçları suç olmaktan da çıkartır. her türlü dolandırıcılık, legal zeminde yapılabilir mesela. özgürlük ne de olsa.
yapılmıyor mu sizce?
bi siktirin gidin. tabii ki yapılıyor ama sizin haberiniz olmuyor.
çünkü siz çok safsınız, ya da çok dürüstsünüz, ya da çok salaksınız.
hangisi olduğunuzu siz seçin.
eğer dürüstüm diyorsanız safsınız, salağım diyorsanız dürüstsünüz, safım diyorsanız da salaksınız.
neyse. siz beyninize bir reset atın da bu konuyu geçelim.
ekonomik özgürlükler fakirlik, açlık, işsizlik, evsizlik oranlarını arttırır. hatta dolaylı olarak suç oranını da arttırır.
tabi doğum günlerinde pasta kesip, muma üfleyip sağlıklı bir hayat dileyen yavşaklar bunu düşünemezler.
tamam özgürlük var da, o insanların hali ne olacak lan?
bir gün oturup düşündünüz mü o insanların halini?
hayır.
çünkü özgürsünüz.
ya da şöyle sorayım, daha kafa karıştırıcı olsun;
"bugün en az 12 saat, * mesai yapan tekstil işçilerinin, kölelerden farkı ne?"
eğer cevabınız "ee ama işçiler özgüüür" ise siktir olun gidin bu diyardan.
şimdi bir reset daha atın. bunu da geçelim.
tek desteklediğim özgürlük düşünce özgürlüğü, fakat onun da eyleme dönüşme riski var.
yani her türlü düşünceye özgürlük getirilirse, o düşünceler de eyleme dönüşürse, bu da kaos yaratır.
ırkçılık en basitinden, hiçbir ileri demokrasi ülkesinde özgür değildir.
düşünce değil mi lan bu?
hani düşünce özgürlüğü?
özetle gençler, özgürlüğün olduğu yerde adalet olmaz.
siktir edin özgürlüğü. siz adalet isteyin.
özgürlük zaten var. aslında siz ondan şikayet ediyorsunuz.
her neyse. ben gideyim de beynimi bir formatlayayım en iyisi.
çok ses çıkarıyor bu aralar pezevenk.
Ali Şeriati kendini devrimci yetişirmek kitabından...
Ey özgürlük! Seni seviyorum. Sana muhtacım. Sana aşığım. Sensiz hayat zordur. Sensiz ben de yokum. Yani o var olan ben değilim. Ben, sensiz boş, anlamsız, şaşkın,
avare, ümitsiz, kalpsiz, ışıksız, tatsız, beklentisiz, intizarsız, beyhude, yani bir hiç olacağım. Ey özgürlük! Senin sevgin, dostluk ve şefkatinle beslenmişim.
Ey özgürlük!
Beni ipe bile götürseler, yine de asla kalbim senden ayrılmayacak. Sen benim kalbimsin, benim suyum da ve toprağımda yoğrulmuşsun. işkenceler, ancak benim sana olan sevgimi artırmıştır. Zindanlar, bana senin sevginden ve aşkından başka bir şey getirmemiştir.
Ve geceler ah! Gecelerden bahsetmek ne kadar zor! insanların olmadığı, duvarların karanlıkta kaybolduğu, kralın gözünün kapandığı ve kalenin muhafızlarının uykuya daldığı geceler! Ve ben, o gecelerde ayaktayım, sense uyanık. Dünyalıların gözü uykuda kafeslerini kırarak birbirlerne karışmak ve gökyüzünün o güzel yalnızlığının sevimli sinesinde uçmak isteyen dört güvercinin ümit ve bekleyiş gözünün hilali ve geceler beni üzüntü, hastalık ve solgunluğa terk edip eve dönüyorsun. Yalnızca evin kapısını açıyorsun. Öyle bir evin kapsını ki içerisinde bir ses, heyecan ve şevk varsa, bunlar da komşu duvarlardan geliyor. Ayaklarının sesi, evin sessiz ve suskun kalbine heyecan veriyor ve ansızın kesiliyor. Odanın kapısını açıyorsun ve içeriye ayağını koyuyorsun. Senin bekleyiş ve ümit gözünle o köşede çehrene gülümseyen benim. O an kalpten gülümsüyor ve geri dönüp kapıyı kilitliyorsun. Tkrar dönüyor, beni yanına otutuyorsun ve soruyor, soruyori soruyorsun. Ben ise öylece suskun duruyorum. Başımı öne eğmiş ve gözlerimi halıya dikmişim. Öyle ki konuşacak aklım ve kalbim yok. Solmuşum, sıkılmışım ve bıkkınım. Çünkü hayat zorlaşmıştır. Hafakan, acımasız baskı, sağlam kaleler, uyanık zindancı bütün bunlar bana eziyet ediyorlar. Bunlara alışmamış, baskının elinden bir şarap içmemişim. Hafakan ve boğulma dünyasıyla dostluk kurmamışım. Öfkeyle, vahşetle, duvarla arkadaş olmamışım. Kalbimi senden ayırmamışım. Her adımı güçlük atan ayağım senin aşkına koşuyor. Bir zincire, bir ipe eğilmeyen baş, senin eteğine eğiliyor. Gözün, ona eğilmiş görmekten umudunu kestiği bir endam, senin mabedinde namaz kılıyor. Ölüm tufanlarından titremeye yürek, seni hatırlamakla perişan oluyor. Ve bana şiddetli bir şekilde çok eziyet ve işkence ediyorlar. Kalbim parçalanmış, ruhum karmakarışık ve parça parça olmuş. Gücüm kaybolmuş ve ümidim yok olmuş ve yorgunum!
Aslında ne dostun yanında, dost yolunda çekilenlerden bahsetmek insanlık alametidir; ne de dostun kalbini incitmek insanca bir davranıştır.
Özgürlük ve özgürlüğe aşık olma hatırına özgürlük ve cihadı övmek, benim mesleğim, meşgalem, işim, hayatım, aşkım, imanım ve şahsiyetimin çerçevesi olmuştur! Çaresiz kaçıyor ve soruyorum: sen ne yapıyorsun? Sen kendi kendine isa ibi Yahudilerin pençesinde olduğunu, Kayserin seni çarıha gerdiğini, dar ağacına çektiğini ve başına bir taç koyduğunu söylüyorsun. Bense Mesihin yorgun havarisi Saint Paul gibi kıvrılıp büzülüyor, boşlukta kendisinin bile duyamayacağı bir feryat çeken dertli gibi, başımı büküyor ve yürekten inleyerek ağlıyorum
Allah benim bedenimi yarattığı zaman, ruhun yerine seni bana üfledi ey özgürlük! Böylece seninle dirilip canlandım; seninle nefes aldım, seninle harekete geçtim, seninle gördüm, seninle söyledim, konuştum seninle işittim, hissettim, anladım, düşündüm ve sen ey benim tukun ruhum! insan ruhuna hangi ihtiyacın, bedensel gereksiniminden daha elzem olduğunu biliyorsun.
Fakat istibdadın cellatları ve hilafetin uşakları seni benden ayırdılar ve yalnızlıktan dertli olan beni sürüp uzaklaştırdılar, zincire vurup bağladılar. Bizi nasıl birbirimizden ayırabilirler ki! Bakışı, gözü de bakışından ayıramazlar. Bense ey özgürlük, seninle bakıyor, seninle görüyorum!
Ey özgürlük! Senin için nice zindanlar çekmişim. Nice zindanlara da katlanacağım. Yine senin için nice işkencelere tahammül ettim, nice işkencelere de tahammül edeceğim.
sınırları olan bilinçli hareket etme ve düşünebilme durumu. genellikle kişinin istediğini yapabilmesi olarak yorumlansa da yanlıştır. hiçkimse her istediğini yapamaz. bu, allah'a mahsustur.
özgürlüğün sınırları vardır. bu sınırları Allah çizer. Allah'ın insana verdiği sınırı genişleten-daraltanlar ilahlık iddia etmiş olurlar.
