george orwell'e göre, "insanlara duymak istemedikleri şeyleri söyleme hakkı"dır.
bana göre, insanın uğrunda savaşabileceği en kutsal değerlerden biridir...
korkunun girdiği yerde eksilendir. eksilirse olamayandır. en çok olamayışından korkuyla azalandır.
kendisini kaybetmekten olur, kaybetmekten olur, kuştan, böcekten, güzelden olur...korkunun girdiği içe girmez.
yanılsama. bireyde oluşabilen fakat çemberleşemeyen. her kişinin özgürlüğü diğerinin esareti. özgürlük de kendi içinde özgür değil, istediği yere konamaz.
bir insanınkinin başladığı yerde diğer insanınkinin bittiği şeydir.* ya da tam tersiydi, hatırlayamadım. benim özgürlüğümün bittiği yerde kiminki başlıyorsa ben onun taa gözbebeklerinden öperim. saygılar...
(bkz: freedom)
özgürlük ile eşitliği bir skalanın iki ucu olarak düşünebiliriz. ikisinin de %100 olması mümkün değil hiç bir zaman. birinden %60 koyarsan diğeri %40 da kalır. eşitlik için özgürlüğü kısıtlamak gerekir, özgürlük için ise eşitlikten ödün vermek.
benim asıl merak ettiğim adaletin, eşitlik ve özgürlükten kaça kaç karıştırılınca gerçekten adalet olduğu.
her insan için ayrı anlam taşır, kimisi için kimsenin karışmadığı bir hayat, kimisi için istediğini satın alabilme, kimisi için her istediğini yapabilme...
Sonuç bir hiçtir, insan kendini asla özgür hissetmez.
insan kaybedeceği bir şey olmadığında tamamen özgürdür, sistemin kölesi olmaktan çıkar, sistemin efendisi olur, kendi sistemini kurar. Özgür insan aynı zamanda en çok kaybetmiştir. Kaybedecek bir şeyi olmaması demek canın da olmaması demek. Canı olmayan insan ölü insandır. Yani özgür insan ölü insandır. Kısaca özgürlük ütopyadır. Sadece fikirler özgür olabilir bu dünyada.
HiÇ DÜŞÜNDÜNÜZ MÜ? ÖZGÜRLÜK KAVRAMI ASLINDA BAŞLI BAŞINA TUTSAKLIK. ŞÖYLE Ki ÖZGÜR OLMAK iÇiN BiR ÇOK ŞEYDEN VAZGEÇMEK GEREKiR. BAZEN KENDiNDEN BiLE.YANi ÖZGÜR OLMAK iÇiN BiLE ŞARTLAR VAR VE DAHA SONRA SADIK KALMAK iÇiN BELLi SORUMSUZLUKLAR Ki BUDA BiR SORUMLULUK. DÜŞÜNDÜM DE KORKUTUCU AMA SANIRIM, iNSANOĞLU KENDiNi GEBERENE KADAR iKNA EDiCi KAVRAMLARLA AVUTACAK.
