küçüktük tabi, daha lise bile değiliz o zamanlar. ilk kez sevgili olmanın verdiği gerginlik, biraz da uçmuşluk daha ilk günden yalnız kalmaya itiyor insanı. biz de o gazla kızla yalnız kaldık. yanımızda da iki sevgili var, onlar ise odanın diğer ucunda.
kız bana yaklaştı, dudaktan öpecek. aha dedim, olacak galiba, kız beni öpecek. yaklaştı, öptü. tam ayrılacağı sırada tak diye hapşırmayayım mı amına koyim. herkes bilir, iki hapşırık vardır: birincisinin geleceği bellidir, engelleme ya da adam gibi hapşırma olasılığı vardır. ikincisi ise tak diye gelir. 1 saniyede hemen olup bitiverir. bu da o cins bir şeydi işte. her neyse, kızın ağzı yüzü salya sümük oldu. suratıma dahi bakamadan kaçtı gitti, ben de arkasından mal gibi baktım tabi.
ertesi gün geldi yanıma, yapamayacağım galiba dedi, bitti. tek kelime bile edemedim, ya ne deseydim lan.*
