insanlar bu olguyu düşünmeden nasıl hayatlarına devam ediyorlar cidden merak ediyorum.
insanoğlu çok garip gerçekten. Düşünsene lan bir gün yok olacaksın ve seni bir daha asla kimse göremeyecek, hatta 150 200 yıl kadar sonra varlığından bile kimse haberdar olmayacak.
Ona rağmen herkes birbirini etiketleme derdinde sen şöylesin ben böyleyim diye. Öleceksin lan ötesi mi var?
Nasıl oluyor da kırılmaya mahkum şişeler hükmünde ki dünyayı ön plan da tutuyoruz, müchevatı elmaslar değerinde ki cenneti hiçe sayıyoruz anlamıyorum. Çok tuhaf.
Ve birinci perde kapanır. ikinci perde daha da zorlayıcı olur çünkü asıl korkutan durum orada bizi nasıl bir durum karşılayacak hiç bilemeyiz. Buda işi daha da muammalaştırır.
insanları dinlere yaklaştıran bir olgudur, zira kimse kendinin ve sevdiklerinin yok olmasını istemez, ahiret gibi bir yerde varlığın devam etme fikri herkes için rahatlatıcı ve ölüm gibi büyük bir kederi hafifletici etmendir.
inançsız olmanın da zor yanlarından biridir aynı zamanda.
düşünsene artık yoksun. sensiz yine sabah olacak ve o sabahın akşamı.. yine çocuklar ağlayacak. bir doğumhanede yine bir can dünyaya gelecek.. sen mezarda ilk geceni yaşarken birileri anne baba olacak, birileri ilk ayrılık acısını yaşayacak.. kimi de ailesinden uzakta yurtta ilk göz yaşını damlatacak yastığa. sonra yine sabah olacak, kimisi onu zorla uyandıran alarma ve hayatına küfrederken kimisi annesinin okul için onu hazırlamasını bekleyecek.. birileri için ilk iş günü olacak belki de, belli mi olur hayatının aşkıyla karşılaşacağı ilk gündür kimisi için de.. yine akşam ve sabah olacak, ama bu sefer senin için olmayacak.
Ölümü hayatın bir parçası olarak görmüyoruz.Ölümü dışlıyoruz.Bu yüzden hayattan da ölümdende korkuyoruz.Her zaman yapmak istediklerimize ulaşamadan ölucez.Önemli olan iyilik dolu bir kalp,hayaller ve yaşama umutlu bir biçimde ölmektir.
Doğmak kadar dogal ve guzel olan sevgiyle karsilanmasi gereken şey. Basli basina olan kimlik ve yasam bunalimlari kaygilari, bitmek bilmeyen kendi beynini yemelerin bitisi ve huzur.
Why all these suffer? Her sekilde bi bilinmeyene gidiyoruz.
Sevdiklerinize hiçbir zaman sarılamayacaksınız.
Çok kalbini kırdım yarın özür dilerim dedikleriniz gönlünü alamayacaksınız.
Çok seviyorum be abi yarın kesin konuşacağım diyeceksiniz ama konuşamayacaksınız.
Paranız olmasına rağmen aksattığınız borçlarınızı ödeyemeyeceksiniz.
anason kokulu nefeslerle isimlerini ciğerlerimizden söktüğümüz gri temalı karanlık geceleri süsleyen, arka planda çalan kahredici şarkı sözlerinin eşlik ettiği gözyaşlarımız döküldükten sonra sikmişim son nefesi.
