Pişmanlıklari oldugu icin korkar, sevdiklerinden ayrilacagi icin korkar, belirsizlikten korkar, bedeninin çürümesinden yem olmasindan korkar, geride kalanlar uzulecegi için korkar.
ölüm imanlı bir müslüman için kendisini yaratana kavuşturacak rüyadan uyanma halidir .
ancak diğerleri için böyle söyleyemeyiz .
mesela bir allah düşmanını ölümü çok eziyetli ve azaplı olur ve sonsuza kadar sürer en büyük acı budur zaten .
yani elinize iğne batsa biraz acı hissedilir fakat o acıyı sonsuza kadar olarak düşündüğünüz zaman başka acılarda işin içine girecektir . saymama gerek yok .
intihar eden insanların bile son anda pişman oldukları düşünülüyor. Neden? Ne olursa olsun nefes almayı seviyoruz çünkü. Bir şekilde kendi kararlarımız veriyoruz. Nefes alamadığımızı ve sonra ne olacağını bilmiyoruz. Ama annem derki inancı olan ölümden korkmaz. Bence haklı, Allah inancı ve aşkı büyük olan ölmeyi bir başlangıç olarak görüyor. Mevlana mesela. Ama ben. Ben korkuyorum. Çünkü yaşamayı seviyorum. Çünkü verecek hesabımda kara yanım ak yanımdan fazla.
Dünyada insan hayatının başlangıcından itibaren milyarlarca insan ölmüş olmasına rağmen ölümden sonrası hakkında elde hiç bir bilgi yoktur.
Çünki giden dönmemiştir. Rüyamızda kıçımızın açık kalmasından mütevellit bize el sallayan ak sakallı dedelerimizden başka ölümden sonra olacaklar hakkında hiç bir fikrimiz yoktur. Bizler de ölünce bize napıcaklar acaba, nereye gideceğiz, yanacakmıyız bilmem ne olacakmıyız diye triplere gireriz. Olay budur.
esasında basittir bunun açıklaması. hiç kemiklerinizden biri kırıldı mı? ya da hiç ciddi şekilde yaralanıp ambulansla acile götürülüp apar topar ameliyat edildiniz mi?
cevabınız evet ise çektiğiniz acılar size ölümün karanlığını hatırlatır. zira iyileşme süreci, pansumanlar vs. adamı bezdirir.
işte o acılar ölümü hatırlatır. korkarsın.acı çekerek ölmek ihtimali korkutur insanı.
hayat bu nihayetinde acı çekmeden ölümün garantisi var mı?
