benim için barış manço, kemal sunal ve barış akarsu'dur.
ama özellikle barış manço'nun ölümüne cok üzülmüştüm.
o çocukluk döneminde "adam olacak çocuk" programıyla büyümüştük. onun etkisiyle olsa gerek baya bi üzülmüştüm.
barış manço öldüğünde daha küçüktüm ve çok ağladığımı hatırlıyorum. keza neşet ertaş, kemal sunal, cem karaca, tuncel kurtiz ve barış akarsunun ölmüş olması da insanı çok üzüyor.
barış manço'dur. küçükken trt'deki programı hiç kaçırmadan izlerdim. sonra bir gün artık program verilmemeye başlandı, çok ağlamıştım çocuk aklı işte, nasıl da üzülmüştüm bir daha göremeyeceğim diye.. o zamanlar internetten tekrarların izleneceğini bilemezdim ki.
şimdi sidik yarıştırır gibi ölümleri yarıştırmak ve onların arasından en çok üzüldüğümüzü söylemek ne kadar etiktir? Malum hepsi türk sanatının birer incileridir hepsinin ölümü herbirimizi içten üzmüştür.
