ilkokul 7. sınıfta sosyal bilgiler dersinde öğretmen, dersin sonunda defterini dolduruyordu ve ben de ona bakıyordum. bu kadar boktan bir şeyi, unutmadım senelerdir.
ha birde abimle birlikte o zamanlar meşhur olan tasoları biriktirip bi kavanoza koyduğumuzu hatırlıyorum. babamda abim ders çalışmıyor diye kızıp çöpe atmştı hepsini ah be ne üzülmüştük.
5 yaşlarında falan havale geçirmiştim. uyandığımda yoğun bakımdaydım tabi o an nerde olduğumu anlamamıştım ve düşündüğüm şeyse gayet çocukça annemler gezmeye gittilerde beni buraya bıraktılar heralde dedim. çocuk aklı işte. ellerimi ve ayaklarımı yatağa bağlamışlar cam kenarında bi yatakta yatıyordum hemşirenin aralarda gezdiğini ve dışarsı kış kıyamet olmasına rağmen camın açık olduğunu hatırlıyorum belkide o kısmı uyduruyorumdur.
ben beş yaşlarımdayken köyde spor ayakkabılı tek çocuk bendim.ve diğerler çocuklara imrenirdim.çünkü benim ayakkabılarım kaymazdı.onlarınki kayardı.köyde neyse de yaylaya gidince çok zahmet çekerdim.
kuran kursunda cumalardan önce biz kızlara caminin temizletilmesi. * bir de caminin mikrofonundan şarkı söyleyişimiz. (şimdi temizlik yapmayı sevmeyişimi ve camilerden hazetmeyişimi bu zamanlara bağlıyorum.) inşaatların birinci ve ikinci katlarından kumlara atlamak.
dünyayı güllük gülistanlık sanmamdı herhalde.
benim için her zaman anlıktı ve bu an hiç bitmezdi.
şimdi ise dünyanın bozulmuş bir yer olduğu anlık bir kabus...
...ve ben,
uyanamıyorum.
çikolata, bisküvi gibi paketlerin kolay açılmasını sağlayan kırmızı şeritleri çıkarıp, sağa sola yapıştırma, inceleme. silgi tozlarını biriktirip tekrar silgi oluşturma.
