anladiysam arap olayim dendiginde, gercekten arap, hatta zenci olunacagini sanar, karisik bir sey anlatildiginda ya tam anlamaya, ya da hic anlamamaya calisirdim.
çocukluğuma inseler karşılarına çıkacak tek şey bu olabilir gerçekten!
annem, bazen dışarı çıkması gerektiğinde beni babaneme bırakırdı, babanem de hemen beni uykum olmasa da uyutmaya çalışırdı. uyumayınca da "çabuk uyu, karnı bez burnu peçe gelip seni yiyecek yoksa" derdi. ben de onun gelmesni beklerdim. yarım saate kadar uyumazsam içerden simsiyah irice bir şey "karnı bez burnu peçeee" diye korkunç bi şekilde uğulduyarak gelirdi, ben de korkudan iyice uyuyamazdım ama yine de gözümü kapatırdım.
Karnı bez burnu peçenin halam* olduğunu yıllar sonra öğrendiğimde ikisinden de nefret ettim!
evet böyle de psikopat babanem ve halam vardı, korkudan anneme söylemeyip, annemin her dışarı çıktığında beni onlara bırakması da cabasıydı!
karanlıkda eşyaların ışık oyunuyla hareket ettiğini sanmak.
evimiz işlek bir yol kenarındaydı ve gece araçların farları odanın içindeki her şeyi hareket ediyormuş gibi gösteriyordu. hele oyuncak bir ayım vardı. onuda chucky gibi canlanacağını düşünür, uyuyamazdım. *
kesinlikle dozerdir.
devasa, kaba saba görüntüsü, çıkardığı korkunç ses ve hele o kocaman dişli kepçesi. bilimkurgu filmlerinden bir yaratığı andırabilmektedir.
-cingenelerin cocuk kacirdigina inanmak
-annenin ve babanin hemen yarin sabah öleceğini dusunup her gece aglamak
-abuk sabuk haberler yuzunden yoksa ben de cift cinsiyetli miyim diye dusunmek
-5 katli bir apartmanin arka bahcesinde kopek var diye, arka odalara gidememek(ev 5. katta), kopegin cama tirmanabilecek bi canli oldugunu dusunmek
-farelerin geceleri gelip, kulaklari yiyeceginden korkup her sabah kulaklari yoklamak
-geceleri salonda otururken koridora bakan gozlerin, gordugu her seyi dogaustu bi varliga benzetmesi, geceleri gelen halusilasyonlar-ki hala var onlar gecmedi-
metal kutulu adel faber marka suluboyaların üzerinde, logo niyetine bulunan hınzır suratlı palyaço kafası vardı fi tarihinde.... hala palyaçolardan korkarım, ürkerim.
tam hatırlamıyorum şimdi ama sanırsam bir margarin* reklamıydı. bi tane yumurta vardı böyle gözleri falan.. çıkıp konuşurdu ebleh ebleh. ondan fena tırsardım.
not: yumurtayla margarin arasındaki bağlantıyı bende kuramadım...
çocukları koruyan bir güç varolduğu için onlar hayatın kötülüklerini gerçeklerini hemen göremezler. onların küçük dünyasında bu dünyanın kötülükleri canavarlardan ibarettir.
