Yeğen'e repliği öğretilir (Adam ol diyecektir sadece) ve kardeşin üzerine salınır
5 yaşındaki yeğen (-)
kardeşim (+)
- Kara abi?
+ söyle.
- adam ol kara abi!
+ Sen adam mısın da bana adam ol diyon lan. *
- he adamım. Sen de adam ol! *
bu kadar sağlam yardıracağını bilsem daha başka bi şey söyletirdim.
-hala beni salıncakla gökyüzüne çıkar.
+tamam tatlım.
-olleyyy işte buu!
-hala beni kaydıraktan kaydır.
+nasıl istersen sultanım.
-oyy hala popuşum ıslandı.
+neden tatlım?
-kaydırak ıslakmış çünkü.
+kandırmaa, altına kaçırdın di mi cadııı.
-hayyır diyorum, burası yağmur yüzünden ıslanmış, popuşum o yüzden ıslandı.
+kandırmaaa beniii sen altına yaptın, off kokuyorsun ahaha.
-halacım seni çok sevmesem, şaka yapmana izin vermezdim. ama ben seni ağaçlar kadar çok seviyorum.
+oo ağaçlar kadaaar.
-evvveettt çok işte, çok seviyorum.
keşke sevgiyi ifade etmek bu kadar kolay olsa. ayrıca bu velet 4 yaşında.
bir gün boyunca, sürekli beni öpen yeğenimle aramızda geçen diyalog.*
ben:+
yeğenim:-
+yavrum öpüp durma ama eskidim.
-ama benim dudaklarım eskimedi daha, ben yeniyim.
+ahaha kız o nasıl söz öyle.
-ben seni çok seviyorum hala.
+ben de seni çok seviyorum kızım benim.
-evvet ben senin kızınım, kardeşinim her şeyinim değil mi hala?
+her şeyimsin evet.
-seni ağaçlar kadar çok seviyorum.
+oo çokmuş.
-evvet işte sayamıyorsun değil mi, o kadar çok işte.
- Baba naber?
dedi. iki ay öncesine kadar tek kelime konuşamayan çocuğun yarattığı şaşkınlıkla,
-iyiyim kızım sen nasılsın dedim.
- Çok iyiyim! dedi ve sarıldı.
benimle olmasa da bir yakınımın kızıyla girdiği diyolog:
küçük kız: ben kardeş istiyorum.
anne: tamam, olur yavrum! (sesinde sitem var)
küçük kız: hemen şimdi istiyorum.
anne: baban şu an il dışında ama biliyorsun.
küçük kız: neden, babama ne gerek var ki; sen taşıyıp doğur muyor musun zaten.. **
denizde 4 yaşındaki yeğenimle yüzerken kullağına su kaçtı.ve garip garip sesler çıkarmaya başladı.
+tatlım su mu katı kullağına.
-evvett.
+geçer birazdan duyuyor musun beni.
-hayyırr.
+duymuyorsan neden hayır dedin?
-duymadığımdan.
+ama bunu da duydun ve cevap verdin bana.
-hayyırr.
+evveett işte bakk.
-hayyyırrr.
+konuş konuş, geçicek.
-hayyıırrr.
+kız hayır diyip durma, konuş.
-hayyırr, duymuyorum nasıl konuşabilirim. *
Çoğunda çocukların, büyüklerini çok zor duruma soktukları diyaloglardır.
Fırlamalıkta çığır açmış; ebatları gereği böcek kadar olan, 7 yaşında, ağzında küfür eksik olmayan yiğidioyla çevresi arasında geçmektedir.
Not: yiğidio'yla laf dalaşına girmek yürek ister. Suya götürür susuz getirir adamı.
**Babası fena halde sinirlenmiştir ve:
B: sen piç misin oğlum?
y: (gayet soğukkanlı) ben piç değilim de sen orospu çocuğuysan bilemem.*
**y: ablaa boya kalemlerimi istiyorum, onları getir banaa.
A: Hayır yiğit her yeri çiziyorsun sonra; bak oyuncakların var onlarla oyna işte.
Y: ya sen ne biçim ablasın sözümü dinlemiyorsun, boya kalemlerimi istiyorum.
**yiğidio annesiyle otobüstedir. Şoför ani fren yapar; tüm yolcular öne doğru düşer, yiğit'in de alnı öndeki tutma yerine değer. Kafası acıyan yiğit şoföre acımaz:
Y: ulan a.koduumun şoförü düzgün sür şu arabayı, süremiyeceksen de in başkası sürsün...
Otobüs ahalisi: haklı çocuk. / ulan böcek kadar ama biliyor. / aferin len./ kahkahalar..
(Şoför şok olmuş gözlerle arkaya dönüp yiğit'e bakar; fakat bir şey diyemez.)
Annesi: (aşırı derecede utanmış) şii yiğit öyle denir mi hiç şoför amcaya? Çok ayıp valla sus... eve gidince annene söyleyeceğim seni.
Y: niye anne sen benim annem değil misin?
Otobüste kahkahakar yükselirken bu utanca daha fazla katlanamayan kadın hemen iner.
Otobüsle aynı yönde gitmek zorunda fakat yolcular* otobüs camını tıklatıp böceğe el sallıyorlar.* çareyi ara sokağa girmekte buluyor annesi. Otobüs gidene kadar bekliyor, yigit'i susması için tembihliyor. sonra gelip minibüse biniyor ve evlerine gidiyorlar.
Yalova'ya taşınmış 5 yaşındaki kuzenle telefonda konuşulur.
' Ablacım ne yapıyorsun, sevdin mi Yalova'yı?'
' Ya ordabiadamvar abla, geçen gün denize gittik. Güzel ama yosunlu, ee Marmara denizi, Ege denizine benzemez tabi.'
Dumur oldum, bu çocuk böyle konuşmayı kimden öğrendi? Aynı çocuk 3 yaşındayken de okumayı sökmüştür efenim, alışkınız biz ona.
- bebeğim lütfen ama neden lafımı dinlemiyorsun sana yapma diyorum çok yanlış bu yaptığın.
+ ya ama neden yanlışmıştı çünkü bikere yarın yapmıştım bişe olmamıştı dün yine yapacam.
- yap canım benim zaman kavramını yediğim yap.
-halacım seni öpebilir miyim?
+tabi kiii.
-ama dudağından.
+hehe, tamam öp bakalım.
-bak öptüm işte nefesin kesildi değil mi?
+evet tatlım benim, nefesimi kestin.
-ama bak hiç ağzımı silmedim.* hiç sormuyorsun neden diye?
+nedenmiş canım?
-tünküüüüüü* seni dünyalar kadar seviyorum. *
----------------------------------------------------------------------------------------
-hala beni yıkar mısın?
+seni baban yıkayacak?
-neden annem değil de babam?
+çünkü sen babanın kızısın.
-evet ben babamın kızıyım.
annesi: kızım benim kızım değil misin, beni sevmiyor musun?
-seni seviyorum ama babamın kızıyım
annesi:ama benim de kızımsın, bırak babanı şimdi. beni sevmiyor musun.
-offf seni de halamı da çok seviyorum ama ben babamın kızıyım offf!
-hala sana şarkı söylüyüm mi?
+söyle bakalım.
-abe taynanananananaan naptın biceee..
+ahahahahhaha
-ne gülüyorsun şarkı böyle ben napiyim.
+çok güzel söylüyorsun ondan gülüyorum.
-tamam. biz birbirimizi çot çevdik...
+ahahahahha.
-off gülmesene beee!
diyalog değil ama şahit olduğum olaydır...kuzenimin 3 yaşındaki çocuğu yazlıkta bi baklava parçasını koydu yere. karıncalar toplandı üstüne anında yüzlerce. çocuk aldı eline raid abandı karınclara amk.3 yaşında lan. kesin polis olacak piç.
- gel hadi bilgisayarda maç oynayalım.
- ama abi ben sana çok gol atarım.
- atamazsın ben çok iyi oynarım.
- atarım.
-kaç tane atarsın ?
- on yüzbin tane atarım ağlayan kaleci olursun.
-?!?!?!
lise yıllarımda, ziyaretimize gelen ailenin küçük çocuğu sıkılmasın diye, oyun konsolunda, o zaman da efsane olan medal of honor oyununu açmıştım. malum olduğu üzere oldukça eğlendi bu küçük adam. ve sonrasında bana şöyle birşey söyledi:
- abi, bende bir huy var. ben birşeyi beğeneyim, onu istiyorum. öyle bir huy işte...
belli ki oyunu çok sevmişti. ve belli ki huyu da böyleceydi. o oyun benim için de eğlence vesilesi olduğuna o yaşlarda, böylesine acayip bir cümle kuran, büyümüş de küçülmüş çocuğa oyun cd'sini vermemiştim. bundan dolayı sonralarda çok pişmanlık hissettim. ey çocuk, hala huyun çıkmadıysa, gel ne istiyorsan vereyim.
