"çocukken nasıl izliyormuşum o diziyi pehh, nasıl tahammül ediyormuşum o sanatçıya, şu programa.." diye giden muhabbetlerin baş kahramanıdır. samimiyetsizdir, kasıntıdır, on sene sonra da bugün yaptığı şeyler için aynısını söyleyecektir. bu arkadaşın başına gelen şey değişim ve gelişim değil otluk ve saplıktır.
bu insan küçükken bir dernek toplantısında bütün sülalenin katıldığı bir çekilişe katılmıştır. hobby çikolatanın arkasında bulunan numaralarla çekilen kuraları heycanla beklemektedirki var olan hediyelerden bir tane kapabilsin. çekilişin ortalarına doğru bir numara daha çekilir ve çıktı diye sahneye koşturur. hediyeyi alıp masasına dönerken ailenin sevilen çocuğu olduğu için alkışlanır on yirmi kişi tarafından ve yerine oturur. tam o sırada başkası çıkar sahneye ve hüsran meğer numaraya yanlış bakmıştır. hediye sahneye sonradan çıkan akrabasına aittir. utanır kızarır aldığı alkışın mahcubiyetinemi yansın salaklığınamı yansın bilemez hediyeyi geri verir kafası önde geri yerine oturur. işte bu çocuk utanır çocukluğundan.
