çocukluk hayalleriyle içinde büyüdüğümüz dünyanın çelişkilerini olabildiğince net bir şekilde gözümüze sokan göstergedir.
ilkokuldan sonra zamanla itfaiyeci olmak hayalim yerini tuhafiyeciliğe bıraktı.
işin daha da tuhaf yanı dükkanıma gelmeden kimse inanmıyor tuhafiyeci olduğuma *
sonra anadolu meslek lisesi, bilgisayar bölümüne yazıldım ve web tasarımcı oldum.
ama ösym meslek lisesine imkan sağlamadığı ve puanları über yüksek olduğu için bilgisayar okumaktan istemeden de olsa vazgeçtim.
daha sonra işsiz kalmamak için üniversitede muhasebe bölümünü zoraki seçtim.
ralli yarışçısı olmak isterdim, şuan hukuk okuyorum. nasıl bir yola girdiğimi inanın ben de bilmiyorum. fakat her fırsatta ralli yarışlarına seyirci olarak katılırım.
Daha bişey olmadım ama küçüklen tulumları çok afili olduğu bide kamyonun arkasında havalı havalı gittikleri için çöpçülere özenirdim. Geleceğim çok parlak demekki.
-Ben çocukken ne olmak isterdim biliyor musun?
+Ne abi?
-Sünnetçi.
+ilginç...
-ilginç tabiki...
Ama daha ilginç bir meslek buldum sonra...
+Sünnetçi olmayı ilginç diye mi istemiştin?
-Tabi lan herkes korkuyordu mahallde. Bende karar verdim e sünnete de izledim pek zor değil yaparım dedim.
+ilginç adamsın vallaha.
-Normal olsam pezevek olur muydum, tabiki ilgincim.
+ Ama en güzeli ne biliyor musun? O sünneti izlerken acıyı hisstmeyip birde süper dayanıklı çocuk oldum herkesin gözünde.
-Baştan aşağ ilginçsin be abi...
ilk çöpçü olmak istemiştim. çöp aracının arkasında makinenin kollarıyla çöp kutusunu hareket ettirmeleri çok zevkli görünüyordu.* sonra asker olmak istedim. sonra polis, öğretmen derken doktor oldum.**
Pilot olmayı 19 yaşıma kadar istedim, fakat Saraybosna'da bir bankada renk körü olduğumu anladım... Oysa havacılık adına herşeyi biliyordum, PPL sertifikamı almaya çok yakındım. Öyle görünüyor ki Allah'ın izniyle ya akademisyen, ya da diplomat olacağım.*
