soğuk kış günlerinin sobalı evlerinde yapılır. yazın pek tercih sebebi değildir. yapmayan bilmez o zamanlar işkence gibi gelen olay şimdilerde hasrete dönmüştür. *
ankara havası gibidir. ankaralı turgut'unkiler gibi değil ama bildiğin hava yani. bi üşürsün bi yanarsın. banyo yapmayı sevmeyen kişinin çocukluğuna inin kesin leğenden çok çekmiştir zamanında.
diğer dünyada günahlarınız ve sevaplarınızın mizana girmesi gibidir.
lakin, o hafta boyunca ne kadar ters şey yapmışsanız, o kadar tas, kalıp sabun yersiniz kafanıza.
ha, en net hatırladığım şey ise, leğende iken; pipimin bir balık gibi su yüzüne çıkma isteğinin görüntüsü.
anne tarafından fotoğraf albümünden çıkarılan belgelerle birlikte, şahıs 1 yaşındaki halini legende donsuz vaziyette oyuncak gemiyle oynarken görünce acizlik hissettirir. anne ve babaya sevgiyi pekiştirir. sakallı doğmadığımızı bizi bu günlere kimlerin getirdiğini hatırlatır. resimler imha edilmek istensede annenin ulaşılması na mümkün arşivlerinde hep var olacaktır.
kimi zaman bu banyo merasimi evde misafir olduğu güne denk gelir mecburen. kokacak değilsin sonuçta, annen illa ki bir süre sonra yıkayacak seni.
eğer evdeki misafirler arasında genç bir kız da varsa utançtan resmen yerin dibine girersin.
ya da kimi zaman banyo esnasında kapı çalınır. gelenin genç yan komşu olmamasını dilersin tüm kalbinle. kafan sabunludur, gözünü de açamazsın. salonun ortasında, elin çükünde eleğenin ortasında kurbanlık koyun gibi kapıdan gelen sesleri duymaya çalışırsın.
bazen kapıyı çalan arkadaşın olur, bazen de gerçekten genç yan komşu olur. annen de sanki sana inat eder gibi zorla eve davet eder onu, ve işte o anlarda ölmek istersin.
