çocuk yetiştirmek zor iş. annelik /babalık istenince bırakılabilecek bir şey değil. işinize ya da sevgilinize benzemez. istifası, emekliliği yoktur. işte bazı insanlar bunu bilir ve çocuk sorumluluğunun altına girmez. bu davranış olgunluk ve farkındalık ister. bazısı ise bu insanların tam aksine bodoslama anne/ baba olur ve genellikle de çocuğuna gerekli ilgiyi, sevgiyi veremez olan günahsız çocuklara olur.
eski ailelerde futbol takımı kuracak kadar çocuğa rastlayabilirsiniz.
zamanla bu sayı beşe, ikiye, bire inmiştir.
gençlik, çocuk kelimesini duyduğu anda kaçıyor.
Çocuk sahibi olmanın koca bir ömür taşınması gereken bir sorumluluk olduğunu bilen ve bu konuda kendisine güvenmeyen insanlardır.
O insanlardan biriyim. Kadere inanırım ama körü körüne değil. Çocuk yapıp, rızkını allah verir demek dünyanin en saçma şeyi.
Hamilelik süreci güzel, tamam.
Bebek olunca sevmesi oynaması güzel, tamam.
Ama sağlıklı bir toplum içinde o çocuğu büyütmek büyük iş. Deyim yerindeyse, bende o göt yok.
Bilmiyorum aslinda, isterim de istemem de. Çok buyuk bir sorumluluk ve olduktan sonra hayatiniz bir daha eskisi gibi olmuyor, Tabii gozlemlediğim kadariyla. Sevimliler hoş da zor.
Istemeyen insanlar neden çocuk sahibi olsun ki zaten? Çocuk yapmak deney değil. Iyice düşünüp taşınıp, emin olup öyle yapmalısınız.
Bakmayın siz eskiden erkekler sırf kisir demesinler diye bile çocuk yapıyordu. Şimdi insanlar akıllanmaya başladı. Anne/ baba olamayacağının bilincinde olan insanlar tabiki çocuk yapmasın.
