Ona bunun bir tercih değil hastalık olduğunu söyler tedavi ettirirdim. Belki benim gibi düşünmüyorsunuz ama insan beyni uygun bir kadını altın orana göre ve doğurganlığa göre seçerken eşcinsellik bir hastalıktır.
eşcinsellik bir seçim değildir, çocukken bilinçsiz bir şekilde bana zaten sessiz çığlıklar atıyordur. kıyafetlerimi ve ayakkabılarımı giyecek, makyaj malzemelerimi kullanacak, kız oyuncakları oynayacak ve karşı cinsi değil kendi cinsini merak edecek. kız gibi görünmek için elinden geleni yapacak ya da kızsa erkek gibi görünmek için elinden geleni yapacak. bir çok çocuk bu şekilde belli ediyor kendisini ama aileler çocuğu ya dövüyor, ya çok sert bir dil ile uyarıyor ya da görmemezlikten geliyor.
burada bir hastalıktan bahsetmiyoruz, bunun bir seçim olduğuna da inanmıyorum. 4- 11 yaşlarındaki bir çocuk bunu seçmez. toplumdan gördüğümüz şekilde davranmaya alışkın insanlarız hepimiz. bunun genetik bir özellik olduğunu da düşünürsek tepkimi vermeden önce bir durup düşünürdüm ben.
çocuğumdan utanmam için yeterli değil bu durum. kimseye bir zararı yok, bir gün bilinçli bir yetişkin olana kadar kontrol sağlar sonrasına da karışmam.
hiçbir şey. normal yaşantımıza devam ederdik.
ortada bir anormallik varsa bu da buna tepki veren ebeveynlerdir.
çocuğunuz özgür bir bireydir, her davranışına saygı duymalısınız, ki bu onun için çok normal bir şeydir.
bir erkeğin nasıl ki bir kadınla sevişmesi doğal bir yönelim ise bir kadının bir kadınla ya da erkeğin erkekle sevişmesi, aşk yaşaması çok normaldir.
ben ses çıkarmam ama için için üzülürüm ve öfkelenirim. arada stres atmak için çocuk eve geldiğinde "yavrum döneceğini biliyordum! *" deyip manalı manalı bakarım. ben bu çocuğu yeniden hetero yaparım amk. allah'ım bana normal çocuk ver.
Hele ki erkekse. Pasif olduğunu düşün...aslan gibi oğluşu elin ayılarının altında inlesin (ıyyyy) istemez hiç kimse. Aktifse daha da kötü!
(benim için öyle tabi, olana sözüm yok)
Ama değişmiyorsa, hani özünde düzeltebilecegım bir sorun yatmıyorsa da... Napalım.
Evlat sonuçta, yine sahip çıkmak zorundasın. Ve o çocuk öyle olmuşsa da senin payın mutlaka vardır o yönelimde.
benim çocuğum adlı belgeselde anlatılan durum. ailelerin çocuklarının eşcinsel olduklarını öğrendikten sonra nasıl tepki verdiklerini kendi dillerinden anlatan gayet başarılı bir yerli belgesel.
ne yapıyım ki. ben tipik bir heteroseksüelim. çocuğum olacak şahış ben x'im diyorsa üzülürüm. bu da normal olmadığını düşünmediğim ya da eşcinselliği hastalık olarak gördüğüm için değil. zor bir hayat geçireceği için. sonuç olarak hayat o hayatı yaşayanındır. hayatı hakkında karar verecek olanda odur. tabi ki 16 yaşından sonra ...
Ben ne yapardim bilmem ama bi ara kendimden suphelenmistim lezmiyim falan diye sonra tabi degilmisim falan neyse. Ben olsam onun psikolojisini bozmadan saygiyla karsilardim. Benim kanimdan canimdan sonucta.
döverdim. mesela gözü yeşil olmasa da döverdim ben, zira benim gözüm yeşilken onun gözünün de yeşil olması gerekir. evet hayat bu kadar basittir, insanlar tek tiptir ve eşcinsellik diye bir seçenek yoktur.*
hiçbirşeyin ayarını tutturamıyacağız. ulan senin bedenin mi ya tamamen dışlıyosun yada ölümüne savunuyosun. hayır sokak ağzı ile "giren çıkan sana mı?" sanane yani.
Hetero olsa davrancağımdan farklı davranmazdım, belki daha duyarlı olurdum, ve çevrenin tepkisinden korkardım haklı olarak. Ama her zaman onu desteklerdim. Bu bir tercih değil, doğuştan gelen bir yönelim. Ve karaktere yada herhangi bir şeye en ufak bir etkisi olmayan bir şey.
eee bir şey mi yapmamız gerekiyor ki ? diye düşündüren sorudur.
çocuk reşitse (hatta reşitlik sınırı benim için 15 ve üstü ) , bir bireyin cinsel kararları ailesi dahil hiç kimseyi ilgilendirmeyeceğinden kendi kendime 'aa bakın ben çok açık ve modern görüşlüyüm egosunu yapabilmek amaçlı gidip çocuğa ekstra ilgi gösterip ben seni böyle kabulleniyorum ve çok seviyorum soslu mesajlar da vermezdim. neticede eşcinsellik 'kabullenilmesi ' ya da tolere edilmesi gereken bir özür bir kusur değil olağan bir durum, bir yönelim. yani şu sorunun sorulması bile eşcinsellerin farklı olduğu ve anormal olduğu , öyle algılanması gerektiği ama biz 'yüce gönüllü' heteroseksüellerin buna tolerans göstermeyi seçebileceği gibi saçma bir yargıyı içinde barındırdığından aslında konunun beslenmemesi gerekir bu tarz sorular gereksizdir.( evet entryi girdiğim için ben de suçluyum bu normalizasyon sürecine katıldım)
xyy hormonlarına sahip olup katil olursa ne yapacaksam aynı şeyi yapardım. eşcinsellik bir sapkınlıktır. şehir hayatıyla gelen yumuşama sonucu bazı insanlar sapkınlıklara yönlenebiliyor. eşcinsellik özellikle burjuvaların yaşadığı sapkınlıktır. kesinlikle böyle bir günaha ortak olamam.
