Osmanlı Devleti'nin geleneksel muzıka takımı. Vurmalı ve nefesli özel çalgılardan oluşuyordu. Bunların başlıcaları davul, zurna, nakkâre, zil ve kös’tü. Hükümdar mehterhanesi on iki kat (her çalgıdan on iki adet) olurdu. Her mehterhanenin ayrıca bayrak ve tören birlikleri de vardı. Mehterhane, bağımsızlığın başlıca belirtilerinden kabul edilir ve günün belli saatlerinde nöbet vururdu (çalardı). Tanzimat’tan önce, valilerin ve beylerbeyilerinin de mehterhaneleri vardı. 19. yy'ın ikinci yarısında ise Batı tarzı bandolar oluşturularak mehterhane sembolik bir muzıka takımı kabul edildi. Mehterbaşı, bu takımın şefi ve komutanıydı.
