Faiz. Osmanlı Hükümeti'nin iç borçlanmalarda kuruluşlara ve halka ödediği yasal faiz. Halkı sömüren ve "muameleci", "murabahacı" denen soyguncuların verdikleri borca karşılık aldıkları fahiş faizlere de "güzeşte zammı" deniyordu.
aristoteles'e göre “perâkende ticaret doğaya aykırıdır. insanların birbirinin sırtından geçinmesini sağlayan bir yoldur. bu alışverişler arasındaki en nefret edilecek şey de, tefeciliktir. çünkü kazanç, paranın doğal kullanılışından değil, kendisinden doğmaktadır. çünkü para bir alışveriş aracı olarak ortaya konmuştur, faizin anası olsun diye değil. paranın para doğurması anlamına gelen bu tefecilik, kazançlar arasında doğaya en aykırı olanıdır. para doğurmamalıdır.”
